Onder begeleiding van de Queens of the Stone Age, rijden wij voor het eerst deze vakantie Californië binnen. De woestijn is waar deze muziek thuis hoort. Muziek is nodig want de omgeving is veel van hetzelfde.
Langzaam aan bereiken wij de voorsteden van Los Angeles en dat zijn er een hoop. Wij rijden van snelweg naar snelweg en fly-over naar fly-over. Anderhalf uur verder bereiken wij eindelijk Harbor City. Onze standplaats voor de verkenning van LA. Het lijkt weer een misser qua motel te worden, maar het valt hartstikke mee.
Wij zitten ongeveer een uur van alles vandaan en alles ligt ongeveer weer een uur van elkaar. Dat is de beste omschrijving van LA. De stad is immens en bestaat uit allemaal losse delen. Wij beginnen de eerste dag in Venice om vanuit daar, weer verder te rijden naar andere delen.
Venice is beroemd om zijn grachten, onder meer bekend van Californication. Het is een ontzettend pittoresk gezicht en ik zou geen "nee" zeggen tegen een huisje daar. Als je in de goede richting loopt, kom je vanzelf op Venice Beach terecht. De boulevard is gevuld met souvenirwinkels, medicinale marihuana "dokters" en tattoo shops.
Naast de boulevard loopt een slingerend fietspad, waar de toeristen de weg onveilig maken. Je hebt hier ook veel gemeenschappelijke vrijtijdsbestedingsmogelijkheden, zoals: fitness apparaten, sportveldjes en een skatepark. Alles bij elkaar is het een kleurrijk geheel en natuurlijk ligt daar ook nog het strand, met de Baywatch huisjes. Daarnaast ook nog een hoop zwervers, zoals Beck het mooi beschreef: "She spits in the sand, where the bums are bleaching." Verderop zien wij de Santa Monica pier, die was ook opgenomen in het dagprogramma.
Maar waar wij snel achter komen, is dat alles in LA langer duurt. Omdat Maaike tegen een zonnesteek aanzit, besluiten wij te schuilen in een gaybar aan Abbot Kiney. Na een paar colaatjes en twee potjes pool, zijn wij afgekoeld en raken we in gesprek met twee aardige locals. Zij geven ons een inkijkje in de wijken en hoe LA'ers zich gedragen. Duidelijk is dat geld als water wordt uitgegeven en dat hij vindt dat wij er zo kunnen komen wonen. Voor je het weet is er weer een dag voorbij en komen wij niet aan de rest van onze plannen.
De volgende dag staan Downtown, Hollywood en Los Feliz op de planning. Mocht je plannen hebben om LA te bezoeken; sla Downtown over. De enkele lichtpuntjes zijn niet de moeite waard en zeker niet in deze hitte.
Hollywood daarentegen is zoals wij het kennen van de walk-of-fame. Heerlijk over de top met vele tourist-traps. Toch moet je er geweest zijn en het Oriental Theater gezien hebben. Daarnaast zijn er voldoende leuke winkels, theaters en restaurants. Aan West Hollywood komen wij niet meer toe, maar het is gevuld met allerlei entertainment. Bars, restaurants, clubs, nog meer tattoo shops en nog veel meer.
Wij besluiten Los Feliz te verkennen. Deze wijk ligt onder het Griffith Observatory en schijnt erg in opkomst te zijn. Wij zien vooral veel woonhuizen en de doorgaande weg. Je kan er leuk wonen, maar een restaurant is nergens te bekennen. Wij raken in de war en worden onzeker of wij wel goed zitten. Pas als wij de snelweg overgaan begint ineens het leven van Los Feliz. Het is nog niet zoveel als wij hadden verwacht, maar er is zeker voldoende aanbod.
Eenmaal een leuke plek gevonden te hebben, komen wij tot de conclusie dat we eigenlijk nog té vol zitten van onze hamburger eerder die middag. Dus na een paar drankjes, beginnen wij aan onze terugreis van een uur naar onze kamer.
De derde dag heeft twee attracties in het verschiet. Eerst de Fender fabriek in Corona en daarna terug naar Anaheim om Disneyland te bezoeken.
De Fender fabriek is voor mij (Guy) natuurlijk als een snoepwinkel voor een klein kind (Maaike). Alle grote namen worden geëerd. Jimi Hendrix, Eric Clapton, Kurt Cobain en nog vele anderen.
Omdat er net een dealerbijeenkomst is geweest, hangen er allerlei uitzonderlijke modellen. Daarnaast is er ook nog een costumshop, waar allerlei onderdelen liggen om zo jouw gitaar te laten bouwen. Omdat wij ook nog naar Disney gaan, doen we geen tour. Wel gaan wij nog even jammen in het oefenhok!
Omdat Maaike als kind nooit de mogelijkheid heeft gekregen om kind te zijn, besluiten wij vandaag haar kinderwens in vervulling te laten gaan. Stralend loopt zij door het park en is volledig gelukkig. Als je alle buggy's, krijsende kinderen, ontzettende hitte, te duur eten en lange wachtrijen wegdenkt, dan is dit de "happiest place on earth".
Disneyland is vooral nostalgie en eigenlijk een beetje vergane glorie. Daarom hebben zij natuurlijk ook nieuwere parken gebouwd. Door de ogen van een kind kunnen wij het niet meer zien, maar wij maken er het beste van.
Een aantal attracties en achtbanen gaan goed. Ook maken wij een ouderwetse "Mickey parade" mee, Maaike doet niet onder voor de andere schreeuwende kindjes. Verder zien wij ook nog Asimo, maar in de Star Wars simulator gaat het uiteindelijke bijna mis met Maaike. Net iets te misselijk om nog andere attracties te doen, besluiten we richting ons Motel te gaan. Inderdaad weer een uur rijden.
Deze laatste dag in LA staat in het teken van de Griffith Observatory. Wederom proberen wij in Los Feliz iets te vinden, ditmaal om te ontbijten. Naar enige moeite vinden wij een leuk tentje. Zoals eerder beschreven ligt deze wijk onder aan het park waar de Griffith Observatory staat. Na het ontbijt zijn wij er klaar voor om de berg te bedwingen.
Boven op de heuvel heb je een prachtig vergezicht over de stad. Alle verschillende wijken kan je onderscheiden en zie je de "grid" zoals in bijna alle Amerikaanse steden. En natuurlijk zicht op het Hollywood sign. Binnen zijn er verschillende exposities over het heelal en andere wetenschappelijke onderwerpen. Waar het vooral geschikt voor is, zijn foto's!
Vanuit hier begint onze tocht via de Pacific Highway, naar San Francisco!
Ps. Als je LA echt wil verkennen, moet je er minimaal een week zitten.
Langzaam aan bereiken wij de voorsteden van Los Angeles en dat zijn er een hoop. Wij rijden van snelweg naar snelweg en fly-over naar fly-over. Anderhalf uur verder bereiken wij eindelijk Harbor City. Onze standplaats voor de verkenning van LA. Het lijkt weer een misser qua motel te worden, maar het valt hartstikke mee.
Wij zitten ongeveer een uur van alles vandaan en alles ligt ongeveer weer een uur van elkaar. Dat is de beste omschrijving van LA. De stad is immens en bestaat uit allemaal losse delen. Wij beginnen de eerste dag in Venice om vanuit daar, weer verder te rijden naar andere delen.
Venice is beroemd om zijn grachten, onder meer bekend van Californication. Het is een ontzettend pittoresk gezicht en ik zou geen "nee" zeggen tegen een huisje daar. Als je in de goede richting loopt, kom je vanzelf op Venice Beach terecht. De boulevard is gevuld met souvenirwinkels, medicinale marihuana "dokters" en tattoo shops.
Naast de boulevard loopt een slingerend fietspad, waar de toeristen de weg onveilig maken. Je hebt hier ook veel gemeenschappelijke vrijtijdsbestedingsmogelijkheden, zoals: fitness apparaten, sportveldjes en een skatepark. Alles bij elkaar is het een kleurrijk geheel en natuurlijk ligt daar ook nog het strand, met de Baywatch huisjes. Daarnaast ook nog een hoop zwervers, zoals Beck het mooi beschreef: "She spits in the sand, where the bums are bleaching." Verderop zien wij de Santa Monica pier, die was ook opgenomen in het dagprogramma.
Maar waar wij snel achter komen, is dat alles in LA langer duurt. Omdat Maaike tegen een zonnesteek aanzit, besluiten wij te schuilen in een gaybar aan Abbot Kiney. Na een paar colaatjes en twee potjes pool, zijn wij afgekoeld en raken we in gesprek met twee aardige locals. Zij geven ons een inkijkje in de wijken en hoe LA'ers zich gedragen. Duidelijk is dat geld als water wordt uitgegeven en dat hij vindt dat wij er zo kunnen komen wonen. Voor je het weet is er weer een dag voorbij en komen wij niet aan de rest van onze plannen.
De volgende dag staan Downtown, Hollywood en Los Feliz op de planning. Mocht je plannen hebben om LA te bezoeken; sla Downtown over. De enkele lichtpuntjes zijn niet de moeite waard en zeker niet in deze hitte.
Hollywood daarentegen is zoals wij het kennen van de walk-of-fame. Heerlijk over de top met vele tourist-traps. Toch moet je er geweest zijn en het Oriental Theater gezien hebben. Daarnaast zijn er voldoende leuke winkels, theaters en restaurants. Aan West Hollywood komen wij niet meer toe, maar het is gevuld met allerlei entertainment. Bars, restaurants, clubs, nog meer tattoo shops en nog veel meer.
Eenmaal een leuke plek gevonden te hebben, komen wij tot de conclusie dat we eigenlijk nog té vol zitten van onze hamburger eerder die middag. Dus na een paar drankjes, beginnen wij aan onze terugreis van een uur naar onze kamer.
De derde dag heeft twee attracties in het verschiet. Eerst de Fender fabriek in Corona en daarna terug naar Anaheim om Disneyland te bezoeken.
De Fender fabriek is voor mij (Guy) natuurlijk als een snoepwinkel voor een klein kind (Maaike). Alle grote namen worden geëerd. Jimi Hendrix, Eric Clapton, Kurt Cobain en nog vele anderen.
Omdat er net een dealerbijeenkomst is geweest, hangen er allerlei uitzonderlijke modellen. Daarnaast is er ook nog een costumshop, waar allerlei onderdelen liggen om zo jouw gitaar te laten bouwen. Omdat wij ook nog naar Disney gaan, doen we geen tour. Wel gaan wij nog even jammen in het oefenhok!
Omdat Maaike als kind nooit de mogelijkheid heeft gekregen om kind te zijn, besluiten wij vandaag haar kinderwens in vervulling te laten gaan. Stralend loopt zij door het park en is volledig gelukkig. Als je alle buggy's, krijsende kinderen, ontzettende hitte, te duur eten en lange wachtrijen wegdenkt, dan is dit de "happiest place on earth".
Disneyland is vooral nostalgie en eigenlijk een beetje vergane glorie. Daarom hebben zij natuurlijk ook nieuwere parken gebouwd. Door de ogen van een kind kunnen wij het niet meer zien, maar wij maken er het beste van.
Een aantal attracties en achtbanen gaan goed. Ook maken wij een ouderwetse "Mickey parade" mee, Maaike doet niet onder voor de andere schreeuwende kindjes. Verder zien wij ook nog Asimo, maar in de Star Wars simulator gaat het uiteindelijke bijna mis met Maaike. Net iets te misselijk om nog andere attracties te doen, besluiten we richting ons Motel te gaan. Inderdaad weer een uur rijden.
Deze laatste dag in LA staat in het teken van de Griffith Observatory. Wederom proberen wij in Los Feliz iets te vinden, ditmaal om te ontbijten. Naar enige moeite vinden wij een leuk tentje. Zoals eerder beschreven ligt deze wijk onder aan het park waar de Griffith Observatory staat. Na het ontbijt zijn wij er klaar voor om de berg te bedwingen.
Boven op de heuvel heb je een prachtig vergezicht over de stad. Alle verschillende wijken kan je onderscheiden en zie je de "grid" zoals in bijna alle Amerikaanse steden. En natuurlijk zicht op het Hollywood sign. Binnen zijn er verschillende exposities over het heelal en andere wetenschappelijke onderwerpen. Waar het vooral geschikt voor is, zijn foto's!
Vanuit hier begint onze tocht via de Pacific Highway, naar San Francisco!
Ps. Als je LA echt wil verkennen, moet je er minimaal een week zitten.
Reacties
Een reactie posten