Na ons bezoek aan Bearizona vervolgen wij onze weg richting het oosten en rijden wij naar Wupatki NM. Dit is een pueblo gevestigd door de Ancestral Puebloans
(hier vallen meerdere Indianen stammen onder) en werd al meer dan 1500
jaar geleden door hen bewoond. Ongeveer 1000 jaar geleden was er grote
toename aan bewoners, nadat de nabij gelegen Sunset Crater was uitgebarsten.
Onze eerste stop is de Box Canyon Ruins en hier zijn enkele kleinere huizen te zien. Het is een plek waar vrijwel geen water te vinden is en zij waren afhankelijk van regenwater. Voor ons is het een opmerkelijke keuze om je hier te vestigen, want relatief dichtbij is ook de besneeuwde bergtop van Humphrey’s Peak te zien.
De main attraction is toch wel de Wupatki Pueblo zelf en dit is dan ook onze volgende stop. Hier hebben wij een beschreven rondleiding om zodoende inzicht te krijgen in de leefwijze van de voormalige bewoners. In het verleden diende sommige kamers zelfs nog als huisvesting voor de Park Rangers, maar later hebben zij het toch weer in “originele” staat hersteld. Het is ongelofelijk hoe de oorspronkelijke bewoners zich hier hebben kunnen vestigen en met zo veel mensen hebben kunnen wonen.
Het is inmiddels al het eind van de middag en wij willen ook nog onze laatste stop voor vandaag bezoeken: Sunset Crater NM. Deze twee parken liggen aan dezelfde loop en wij rijden dus weer verder. Na Bromo en St. Helens is dit toch minder indrukwekkend, maar deze Cinder Cone steekt toch weer af van al het andere in deze omgeving.
Helaas zijn wij te laat om nog het bezoekerscentrum te bezoeken, want alles sluit om 17.00 uur (ambtenaren!). Gelukkig heeft de Ranger van Wupatki nog even gebeld of zij een stempel voor Maaike haar National Parks Passport achter kunnen laten. De stempels zijn eigenlijk de enige reden, dat wij al deze parken aandoen. Flagstaff is ons eindpunt voor vandaag en startpunt voor morgen.
Vanuit Flagstaff gaan wij naar het zuiden richting Sedona via de 89A, dit is een scenic drive naar beneden. Letterlijk en figuurlijk want wij hebben vandaag te maken met een hoogteverschil van 3000 feet (1 km) en dit is te merken aan de temperatuur. Wanneer wij vertrekken is het rond de 20 graden, maar ‘s middags hebben wij te maken met een temperatuur van 35+ graden.
Terwijl de 89A zich naar benden kronkelt, doemen de rode rotsen rondom Sedona voor ons op. Sedona is een erg schattig plaatsje, maar wij zijn niet de enige die dat opgemerkt hebben. Het is er enorm toeristisch en het is onmogelijk om een parkeerplek te vinden. Even buiten Sedona stoppen wij om foto’s van de omgeving te maken, zonder alle drukte om ons heen.
Het is een prachtige rondrit en de rode rotsen verdwijnen weer in onze achteruitkijkspiegel, terwijl wij richting Tuzigoot NM rijden. Dit is wederom een pueblo maar in plaats van de rode stenen van Wupatki vinden wij hier witte stenen. Door de nabijgelegen Verde River was dit wel een geschikte locatie om een nederzetting te vestigen. Tijdens onze wandeling raken wij aan de praat met een Park Ranger en hij adviseert ons, om ook Montezuma Well te bezichtigen. Volgens hem is dit één van de meeste unieke locaties in de omgeving en wij volgen zijn advies op. Omdat het weer later in de middag is en wij met de sluitingstijd rekening moeten houden, rijden wij met gepaste spoed richting deze locatie.
Het is inderdaad een prachtige plek die in stilte tot een speciale ervaring kan leiden, maar helaas is de stilte niet aanwezig door enkele andere bezoekers. Er valt hen niets kwalijk te nemen, want zij zijn hier met een groep, allemaal met een geestelijke handicap, beperking en/of uitdaging.
Iets verder langs de rand vinden wij toch de stilte en blijkt er een rotswoning in de rotswand te zitten. Dit diende als schuilplaats en was via een ladder of langs de richel te bereiken. De bron zelf is 17 meter diep en is continu gevuld, zelfs in dit klimaat. Helaas kunnen wij niet meer naar beneden lopen, omdat het park bijna gaat sluiten.
In de auto op onze weg naar buiten, komen wij een vos tegen die de weg oversteekt. Hij/zij kijkt ons aan en gaat nog even langs weg zitten om zich te krabben. Nog een laatste keer kijkt hij/zij ons aan en verdwijnt daarna in het hoge gras. Wij begrijpen dat het niet persoonlijk bedoeld is en ook wij vervolgen onze weg, terug naar Flagstaff, naar de koelte.
Onze eerste stop is de Box Canyon Ruins en hier zijn enkele kleinere huizen te zien. Het is een plek waar vrijwel geen water te vinden is en zij waren afhankelijk van regenwater. Voor ons is het een opmerkelijke keuze om je hier te vestigen, want relatief dichtbij is ook de besneeuwde bergtop van Humphrey’s Peak te zien.
De main attraction is toch wel de Wupatki Pueblo zelf en dit is dan ook onze volgende stop. Hier hebben wij een beschreven rondleiding om zodoende inzicht te krijgen in de leefwijze van de voormalige bewoners. In het verleden diende sommige kamers zelfs nog als huisvesting voor de Park Rangers, maar later hebben zij het toch weer in “originele” staat hersteld. Het is ongelofelijk hoe de oorspronkelijke bewoners zich hier hebben kunnen vestigen en met zo veel mensen hebben kunnen wonen.
Het is inmiddels al het eind van de middag en wij willen ook nog onze laatste stop voor vandaag bezoeken: Sunset Crater NM. Deze twee parken liggen aan dezelfde loop en wij rijden dus weer verder. Na Bromo en St. Helens is dit toch minder indrukwekkend, maar deze Cinder Cone steekt toch weer af van al het andere in deze omgeving.
Helaas zijn wij te laat om nog het bezoekerscentrum te bezoeken, want alles sluit om 17.00 uur (ambtenaren!). Gelukkig heeft de Ranger van Wupatki nog even gebeld of zij een stempel voor Maaike haar National Parks Passport achter kunnen laten. De stempels zijn eigenlijk de enige reden, dat wij al deze parken aandoen. Flagstaff is ons eindpunt voor vandaag en startpunt voor morgen.
Vanuit Flagstaff gaan wij naar het zuiden richting Sedona via de 89A, dit is een scenic drive naar beneden. Letterlijk en figuurlijk want wij hebben vandaag te maken met een hoogteverschil van 3000 feet (1 km) en dit is te merken aan de temperatuur. Wanneer wij vertrekken is het rond de 20 graden, maar ‘s middags hebben wij te maken met een temperatuur van 35+ graden.
Terwijl de 89A zich naar benden kronkelt, doemen de rode rotsen rondom Sedona voor ons op. Sedona is een erg schattig plaatsje, maar wij zijn niet de enige die dat opgemerkt hebben. Het is er enorm toeristisch en het is onmogelijk om een parkeerplek te vinden. Even buiten Sedona stoppen wij om foto’s van de omgeving te maken, zonder alle drukte om ons heen.
Het is een prachtige rondrit en de rode rotsen verdwijnen weer in onze achteruitkijkspiegel, terwijl wij richting Tuzigoot NM rijden. Dit is wederom een pueblo maar in plaats van de rode stenen van Wupatki vinden wij hier witte stenen. Door de nabijgelegen Verde River was dit wel een geschikte locatie om een nederzetting te vestigen. Tijdens onze wandeling raken wij aan de praat met een Park Ranger en hij adviseert ons, om ook Montezuma Well te bezichtigen. Volgens hem is dit één van de meeste unieke locaties in de omgeving en wij volgen zijn advies op. Omdat het weer later in de middag is en wij met de sluitingstijd rekening moeten houden, rijden wij met gepaste spoed richting deze locatie.
Het is inderdaad een prachtige plek die in stilte tot een speciale ervaring kan leiden, maar helaas is de stilte niet aanwezig door enkele andere bezoekers. Er valt hen niets kwalijk te nemen, want zij zijn hier met een groep, allemaal met een geestelijke handicap, beperking en/of uitdaging.
Iets verder langs de rand vinden wij toch de stilte en blijkt er een rotswoning in de rotswand te zitten. Dit diende als schuilplaats en was via een ladder of langs de richel te bereiken. De bron zelf is 17 meter diep en is continu gevuld, zelfs in dit klimaat. Helaas kunnen wij niet meer naar beneden lopen, omdat het park bijna gaat sluiten.
In de auto op onze weg naar buiten, komen wij een vos tegen die de weg oversteekt. Hij/zij kijkt ons aan en gaat nog even langs weg zitten om zich te krabben. Nog een laatste keer kijkt hij/zij ons aan en verdwijnt daarna in het hoge gras. Wij begrijpen dat het niet persoonlijk bedoeld is en ook wij vervolgen onze weg, terug naar Flagstaff, naar de koelte.
Reacties
Een reactie posten