Red Rocks

Toen we vijf jaar geleden in Moab kwamen waren we meteen verliefd op dit stadje. Het is omgeven door mooie parken, heeft leuke winkels en restaurantjes en het is nog niet overlopen door toeristen. Tenminste, dat was dus vijf jaar geleden het geval. Toen we de hotels boekten voor deze reis viel het al op dat de prijzen in Utah vrijwel verdubbeld waren, en in het bijzonder in Moab. We laten ons hier niet door tegenhouden en rijden via scenic byway 128 langs de Colorado rivier naar Moab. Deze weg is absoluut een van de mooiste ritten die we ooit hebben gereden! Het lijkt wel een national park met al deze prachtige vergezichten! Het houdt het midden tussen Monument Valley en de kleuren van de Grand Canyon. We maken een aantal stops om dit goed vast te leggen en hier van te genieten.

Aangekomen in Moab besluiten we meteen door te rijden naar Arches National Park. Dit park hebben we destijds niet goed genoeg kunnen verkennen omdat de temperatuur toen tegen de 40 graden liep. Nu is het een graad of 25 en staat er een koel windje. We rijden rond en genieten van alle rotsen in verschillende vormen. Want ook al heet het park Arches, dat is niet het enige wat je hier kunt vinden. Zo rijden we langs “Park Avenue” met hoge platte rotsen die eruit zien als flats, zien we een grote rots op een andere rots balanceren en verzinnen nog allerlei andere vormen bij rotsen. Maar we komen natuurlijk voor de bogen dus de eerste stop is bij Sand Dune Arch. Deze boog is door erosie uitgehouwen tussen 2 rotsen in. Je klimt eerst door een nauwe opening en als je daarachter komt lijkt het wel een woestijn met allemaal zand. De naam is niet toevallig gekozen ;-)

Daarna rijden we naar Skyline Arch, een indrukwekkende grote arch waar je niet helemaal bij kunt komen. Van een afstand is deze echter ook goed te bewonderen. Bijzonder verhaal is dat deze arch vroeger veel kleiner was, er zat namelijk nog een grote rots onder deze boog. In 1940 viel deze rots er echter uit waardoor de arch opeens veel groter was.

Als laatste gaan we naar The Windows, die bestaan uit the south en the north window. Bij de eerste van deze arches is het druk en mensen proberen iedereen uit de arch te krijgen zodat zij een unieke foto hebben. Dat is alleen nogal lastig met een aantal toeristen die dat idee ook wel in hun hoofd hebben, maar anderen daar niet mee lastig vallen. Wij laten ons dan ook niet gek maken en kijken er rustig even rond.

Schuin erachter ligt de north window, deze wordt gek genoeg minder druk bezocht door toeristen. Dit blijft toch altijd een bijzonder fenomeen in de nationale parken: bij de belangrijke plekken kan het druk zijn, maar loop 100 meter verder en er is helemaal niemand. We lopen terug via Turret Arch en zien dan pas als we achterom kijken dat je de twee windows naast elkaar ziet liggen. Dat zag je niet toen we aan kwamen lopen.

Wanneer we in Moab aankomen is de zon al onder. We maken het ons gemakkelijk en eten naast de deur van ons hotel bij Denny’s. Grappig detail: we hebben hetzelfde hotel als destijds en aten toen ook de eerste avond bij Denny’s. Sindsdien is Denny’s een goed alternatief voor ons geworden ten opzichte van fastfood.

De volgende dag staat een van onze favoriete parken op het programma: Canyonlands National Park. Het is ons al eerder opgevallen dat mensen vaak Canyonlands niet kennen maar Arches wel, en dit wordt weer bevestigd door een gesprek met Canadezen. Ze hadden er nog nooit van gehoord, en dat terwijl het op 50 kilometer van Moab ligt. Dat is, zeker voor Amerikaanse begrippen, niet ver.

Zodra we de eerste uitzichten weer zien zijn we weer op slag verliefd. De kleuren, de canyons in de canyons. Dit is zo uniek en mooi, dat kan gewoon nooit vervelen! Wij kijken dus wederom onze ogen uit en maken de nodige stops om alles goed op de foto te krijgen. Het park zelf is immens maar het stuk waar je kunt komen met de auto is maar klein dus het lukt ons om vrijwel het hele park te doen. Je hebt uitzichten op de canyon waar de Colorado River doorheen loopt en uitzichten op de canyon waar de Green River doorheen loopt.

Het nabijgelegen Dead Horse Point State Park bezoeken we de dag erna. Dit park heeft een speciaal plekje in ons hart omdat we ons hier vijf jaar geleden verloofd hebben. We proberen de precieze plek weer te vinden voor een romantische foto maar echt zeker weten we het niet meer.

We rijden door naar Capitol Reef National Park. Dit is gek genoeg een vrij onbekend park, compleet ten onrechte. Het houdt een beetje het midden tussen de rode rotsen rondom Moab en de vruchtbare groene stukken in Colorado. Middenin het park ligt Fruita, een vruchtbaar stuk met allemaal fruitbomen. Bij de Gifford Homestead maken ze verrukkelijke vruchtentaarten en de strawberry rhubarb pie bevalt weer net zo goed als vijf jaar geleden.

Het plan was om nog 2 dagen rondom het laatste national park Bryce van de vakantie te verblijven, maar als het weer rondom Capitol Reef omslaat en de weersvoorspellingen ook rond Bryce er niet gunstig uitzien besluiten we dit terug te brengen naar 1 dag en een extra dag in Vegas door te brengen. De route naar Bryce is bijna net zo spectaculair als de weg richting Moab. We rijden langs Grand Staircase-Escalante National Monument, een enorm uitgestrekt park dat bestaat uit meerdere verdiepingen (staircases). Hierdoor is het park zelf moeilijk te bezoeken maar de uitzichten hierover zijn al prachtig genoeg.

Wanneer we de volgende ochtends in Bryce beginnen op het hoogste punt is het 0 graden met sneeuw. Dit is wel weer even wennen na al die hitte van de eerste 2 weken! Toch heeft het ook wel wat om Bryce eens in de sneeuw te zien liggen. Het blijft een prachtig park met de knaloranje hoodoos die ons qua kleur aan Noa doen denken ;-) Het is te koud en het waait te hard om lange wandelingen te maken dus we beperken ons tot de look outs. Het voordeel van Bryce is dat je van boven naar beneden kijkt dus je kunt ook op deze manier heel veel zien.

Tegen het middaguur vertrekken we richting Las Vegas en zien we de temperatuur langzaam oplopen. 4 uur later en 30 graden warmer komen we in Vegas aan. We hebben al eerder ervaren dat we deze stad ook zonder jetlag goed kunnen waarderen en gaan lekker aan het zwembad liggen. Van winterjas naar bikini in een halve dag! ‘s Avonds eten we Aziatisch en vergokken een paar tientjes in het casino. Niet al teveel maar genoeg om toch een beetje het Vegas gevoel te krijgen. Van de aardige receptionist hadden we vouchers voor gratis drank gekregen en ook de bardames voorzien mensen die gokken van gratis drank. Uiteindelijk zijn we zo stukken goedkoper uit dan als we de biertjes zelf hadden moeten betalen.

Dan is alweer de laatste dag aangebroken in Vegas. Hangen aan het zwembad zit er helaas niet in want ook hier is de temperatuur gedaald en regent het inmiddels. We maken er een relaxdagje van en lopen in de avond richting Mirrage waar we naar de Cirque du Soleil show Love gaan, met muziek van de Beatles. Het is een wandeling van drie kwartier over the Strip en dat is ‘s avonds toch wel het gaafst met alle neon borden. De fonteinshow van Bellagio begint precies wanneer we er langs lopen, dus die pakken we gelijk even mee.

De show Love bevalt ons heel goed. De muziek van The Beatles schalt keihard door de boxen dus eigenlijk kan dat niet meer tegenvallen. De choreografie en acrobatische kapriolen zijn mooi meegenomen.

Na een laatste nacht in Vegas ontbijten we bij de In-N-Out Burger. Onze favoriete fastfoodketen van de eerste reis. We hebben er de hele reis weer naar gezocht maar blijkbaar zitten ze vooral in Californië en Nevada. We hebben nog wat tijd te vullen dus we rijden naar het befaamde Welcome to fabulous Las Vegas bord. We hadden er eerder al een hele rij mensen zien staan (overigens waren we er 5 jaar geleden al een paar keer langsgereden en kwamen we er nu ook pas na een paar keer langsrijden achter) en zo toeristisch zijn we natuurlijk niet. We lopen dus naar de andere kant van het bord met “Drive carefully, come back soon” erop, hier staat namelijk niemand. Ook schieten we snel even een fotootje terwijl de wachtenden van positie wisselen.

En dan zit het er echt op. Deze mooie reis met herhaalde pracht, nieuwe ontdekkingen, een culinair feestje (Mexicaans!), alle kleuren rots die je je kunt bedenken, interessante gesprekken met Amerikanen, oude en nieuwe staten. Wat houden we van dit veelzijdige land. We zijn er nog lang niet op uitgekeken.