Onze eerste verblijfplaats in New Mexico is Silver City. Op het moment van aankomst is het hier bijna 25 graden koeler, dan waar wij vandaan kwamen en het is dus even schakelen; lange broek en warme jas aan! Silver City is echt een stadje zoals je het zou verwachten in het wilde westen. Ontstaan vanuit de zilverwinning en met historische bezoekers zoals Billy the Kid en Butch Cassidy.
In de buurt van Silver City ligt City of Rocks State Park en dat is onze eerste stop de volgende ochtend. Het is een kleiner park met, zoals de naam doet vermoeden, enorme stenen. De gasten mogen hier tussen rotsen en bomen kamperen. Daardoor is het minder mooi te fotograferen, maar als kampeerder is het een prachtige locatie. Wij wandelen en rijden even rond en geven het park een dikke like!
Rond lunchtijd komen wij aan in Mesilla; een oud dorpje dat inmiddels is opgeslokt door Las Cruces. De plaza doet je terug gaan in de tijd met een oude kerk en adobe gebouwen rondom het plein. Er lopen hier en daar enkele toeristen, maar het is er rustig en aangenaam. Ook hier is Billy the Kid ons voor geweest en hij werd hier ter dood veroordeeld. Hij werd niet ouder dan 22 jaar...
Wij worden welkom geheten door Mark: “howdy y’all, where’s y’all from?” Mark lijkt (immense cowboyhoed, 1.60 meter hoog en O-benen) en praat alsof hij rechtstreeks uit een Coen Brothers film is gestapt: Buster Scruggs meets The Stranger uit The Big Lebowski. Mark adviseert ons om bij La Posta te gaan eten en hij heeft helemaal gelijk. Mexicaans eten is inmiddels wel aan ons besteed en als het ook nog eens goed wordt uitgevoerd, dan zijn wij helemaal happy campers.
Vol en voldaan, vervolgen wij onze weg richting de laatste stop van vandaag: White Sands National Monument. Maaike koopt hier een aantal stickervellen voor haar nieuwste aanwinst: de collectors edition van het nationale parken paspoort.
Buiten het bezoekerscentrum zijn wij getuige van een merkwaardige transactie. Drie verschillende auto’s, een jong meisje, een oudere dame en volledig geblindeerde Ford Mustang. Het lijkt op prostitutie, maar later in het park komen wij dezelfde mensen weer tegen, terwijl zij foto’s aan het maken zijn. Helemaal aan het eind van de dag zien wij hen weer en worden er meerdere meisjes in galajurken gefotografeerd. Dus wij hebben de volgende mogelijkheden: head- en bodyshots voor een escortbureau, soft pornografische fotografie of hele ordinaire foto’s voor hun prom.
Los van dit hele verhaal rijden en wandelen wij rond door de prachtige witte (gips) duinen. Heerlijk op onze blote lopen wij over de witte heuvels en het voelt koud aan onze voeten. Op meerdere plekken wandelen we door en over de duinen en bij onze laatste stop, gaan wij er even goed voor zitten om de zonsondergang te bewonderen.
Na deze drukke dag is het gelukkig nog maar een klein ritje naar onze hotel in Alamogordo. Hier slapen wij (waarschijnlijk) in het kleinste bedje (een twijfelaar) van onze reis. Iets wat je niet vaak tegenkomt in Amerikaanse hotels/motels!
De volgende dag vervolgt onze trip zich naar het meest zuidelijk punt van onze reis: El Paso, Texas. Tot 1963 was dit gebeid aanleiding tot een grensconflict tussen de VS en Mexico. Het verdrag van Chamizal bracht hier een einde aan. Het was JFK die hier het initiatief toe nam, maar LBJ ondertekende (door bekende redenen) uiteindelijk het verdrag. Als senator van Texas had hij al aanzet gegeven om dit conflict op te lossen.
De Rio Grande bepaalde tot dan de grens, maar omdat een rivier regelmatig zijn weg kan veranderen, zorgde dit voor een onduidelijke situatie. Er werd besloten om een kunstmatig kanaal en verder landinwaarts een stuwdam aan te leggen. Hiermee, en door het herverdelen van het betwiste grondgebied, werd het conflict opgelost.
Wij zien de grensovergang en de reeds bestaande muur voor ons liggen, maar er is geen teken van de vloedgolf aan vluchtelingen uit de Mexican countries, zoals Midden-Amerika op FOX wordt genoemd.
Terwijl wij verder rijden richting Guadalupe National Park, valt het ons op dat onze telefoons een uur vooruit zijn gegaan. Na een kleine check blijkt Texas inderdaad in een andere tijdzone te vallen. Dit zorgt ervoor dat wij helaas niet voor sluitingstijd bij het bezoekerscentrum kunnen zijn.
Eenmaal aangekomen zien wij dat zij sluiten om 04.30 PM Mountain Time. Dit is de tijdzone waarin wij zijn vertrokken en verwacht hadden aan te komen! Deze hoek van Texas valt blijkbaar in een andere tijdzone, dan de rest van de staat. Om 16.29 uur stappen wij het bezoekerscentrum binnen en Maaike kan toch nog de stempel in haar paspoort zetten! Het park zelf is alleen te voet te bezoeken en daarom maken wij slechts enkele foto’s van de omgeving.
Wij komen aan het begin van de avond aan bij onze tweede AirBnB van de reis. Eve, onze gastvrouw, heet ons van harte welkom. Carter, Radar (twee honden) en Concho (kat) zijn meteen Maaike haar nieuwste beste vrienden. ‘s Avond raken wij met Eve aan de praat over allerlei onderwerpen, waaronder (natuurlijk... ;-)) de 2nd amendment.
Eve is een schietinstructrice en heeft hier natuurlijk haar mening over, maar het is een heel open gesprek en uiteindelijk staan wij in de woonkamer met ongeladen pistolen schietoefeningen te doen! Wij besluiten de volgende dag een les bij haar te volgen en Maaike is helemaal enthousiast.
Als eerste bezoeken wij ‘s ochtends, dit werd uiteindelijk ‘s middags door ons eigen tempo, Carlsbad Caverns National Park. Dit is het grootste grottencomplex van het westelijk halfrond. Wij besluiten de natural entrance te nemen. Na een uur wandelen en 60 haarspeldbochten, betreden wij de big room (1200 meter lang, 191 meter wijd en 78 meter hoog). Dit is de enige kamer van het complex van meer dan 100 kamers, die open is voor de bezoekers. Wij kijken hier onze ogen uit en proberen zoveel mogelijk vast te leggen, maar door het weinige licht is dit soms moeilijk. Na weer ruim een uur wandelen nemen wij de lift omhoog om 250 meter hoger weer uit te stappen.
Zoals afgesproken eindigen wij onze dag op de shooting range waar Eve en Terry (haar collega) op ons staan te wachten. Als eerste krijgen wij een aantal oefeningen met een 9mm en gelukkig hebben wij de avond daarvoor al uitgebreid instructies gekregen, zodat wij meteen aan de slag kunnen.
Het is een bijzondere ervaring om een vuurwapen vast te houden en te gebruiken. Wij hebben er allebei talent voor en na enkele aanwijzingen, schieten wij ook enkel- en linkshandig. De harde wind maakt het soms moeilijk om het doel goed in het zicht te houden.
Wij sluiten de les af met de AR-15, het wapen dat de laatste tijd veel in opspraak is. Voor ons nuchtere Nederlanders is dit toch best indrukwekkend, maar tegelijkertijd wen je er ook weer heel snel aan. Het is in ieder geval een knallende afsluiting van de dag en het zuidelijk deel van New Mexico!
In de buurt van Silver City ligt City of Rocks State Park en dat is onze eerste stop de volgende ochtend. Het is een kleiner park met, zoals de naam doet vermoeden, enorme stenen. De gasten mogen hier tussen rotsen en bomen kamperen. Daardoor is het minder mooi te fotograferen, maar als kampeerder is het een prachtige locatie. Wij wandelen en rijden even rond en geven het park een dikke like!
Rond lunchtijd komen wij aan in Mesilla; een oud dorpje dat inmiddels is opgeslokt door Las Cruces. De plaza doet je terug gaan in de tijd met een oude kerk en adobe gebouwen rondom het plein. Er lopen hier en daar enkele toeristen, maar het is er rustig en aangenaam. Ook hier is Billy the Kid ons voor geweest en hij werd hier ter dood veroordeeld. Hij werd niet ouder dan 22 jaar...
Wij worden welkom geheten door Mark: “howdy y’all, where’s y’all from?” Mark lijkt (immense cowboyhoed, 1.60 meter hoog en O-benen) en praat alsof hij rechtstreeks uit een Coen Brothers film is gestapt: Buster Scruggs meets The Stranger uit The Big Lebowski. Mark adviseert ons om bij La Posta te gaan eten en hij heeft helemaal gelijk. Mexicaans eten is inmiddels wel aan ons besteed en als het ook nog eens goed wordt uitgevoerd, dan zijn wij helemaal happy campers.
Vol en voldaan, vervolgen wij onze weg richting de laatste stop van vandaag: White Sands National Monument. Maaike koopt hier een aantal stickervellen voor haar nieuwste aanwinst: de collectors edition van het nationale parken paspoort.
Buiten het bezoekerscentrum zijn wij getuige van een merkwaardige transactie. Drie verschillende auto’s, een jong meisje, een oudere dame en volledig geblindeerde Ford Mustang. Het lijkt op prostitutie, maar later in het park komen wij dezelfde mensen weer tegen, terwijl zij foto’s aan het maken zijn. Helemaal aan het eind van de dag zien wij hen weer en worden er meerdere meisjes in galajurken gefotografeerd. Dus wij hebben de volgende mogelijkheden: head- en bodyshots voor een escortbureau, soft pornografische fotografie of hele ordinaire foto’s voor hun prom.
Los van dit hele verhaal rijden en wandelen wij rond door de prachtige witte (gips) duinen. Heerlijk op onze blote lopen wij over de witte heuvels en het voelt koud aan onze voeten. Op meerdere plekken wandelen we door en over de duinen en bij onze laatste stop, gaan wij er even goed voor zitten om de zonsondergang te bewonderen.
Na deze drukke dag is het gelukkig nog maar een klein ritje naar onze hotel in Alamogordo. Hier slapen wij (waarschijnlijk) in het kleinste bedje (een twijfelaar) van onze reis. Iets wat je niet vaak tegenkomt in Amerikaanse hotels/motels!
De volgende dag vervolgt onze trip zich naar het meest zuidelijk punt van onze reis: El Paso, Texas. Tot 1963 was dit gebeid aanleiding tot een grensconflict tussen de VS en Mexico. Het verdrag van Chamizal bracht hier een einde aan. Het was JFK die hier het initiatief toe nam, maar LBJ ondertekende (door bekende redenen) uiteindelijk het verdrag. Als senator van Texas had hij al aanzet gegeven om dit conflict op te lossen.
De Rio Grande bepaalde tot dan de grens, maar omdat een rivier regelmatig zijn weg kan veranderen, zorgde dit voor een onduidelijke situatie. Er werd besloten om een kunstmatig kanaal en verder landinwaarts een stuwdam aan te leggen. Hiermee, en door het herverdelen van het betwiste grondgebied, werd het conflict opgelost.
Wij zien de grensovergang en de reeds bestaande muur voor ons liggen, maar er is geen teken van de vloedgolf aan vluchtelingen uit de Mexican countries, zoals Midden-Amerika op FOX wordt genoemd.
Terwijl wij verder rijden richting Guadalupe National Park, valt het ons op dat onze telefoons een uur vooruit zijn gegaan. Na een kleine check blijkt Texas inderdaad in een andere tijdzone te vallen. Dit zorgt ervoor dat wij helaas niet voor sluitingstijd bij het bezoekerscentrum kunnen zijn.
Eenmaal aangekomen zien wij dat zij sluiten om 04.30 PM Mountain Time. Dit is de tijdzone waarin wij zijn vertrokken en verwacht hadden aan te komen! Deze hoek van Texas valt blijkbaar in een andere tijdzone, dan de rest van de staat. Om 16.29 uur stappen wij het bezoekerscentrum binnen en Maaike kan toch nog de stempel in haar paspoort zetten! Het park zelf is alleen te voet te bezoeken en daarom maken wij slechts enkele foto’s van de omgeving.
Wij komen aan het begin van de avond aan bij onze tweede AirBnB van de reis. Eve, onze gastvrouw, heet ons van harte welkom. Carter, Radar (twee honden) en Concho (kat) zijn meteen Maaike haar nieuwste beste vrienden. ‘s Avond raken wij met Eve aan de praat over allerlei onderwerpen, waaronder (natuurlijk... ;-)) de 2nd amendment.
Eve is een schietinstructrice en heeft hier natuurlijk haar mening over, maar het is een heel open gesprek en uiteindelijk staan wij in de woonkamer met ongeladen pistolen schietoefeningen te doen! Wij besluiten de volgende dag een les bij haar te volgen en Maaike is helemaal enthousiast.
Als eerste bezoeken wij ‘s ochtends, dit werd uiteindelijk ‘s middags door ons eigen tempo, Carlsbad Caverns National Park. Dit is het grootste grottencomplex van het westelijk halfrond. Wij besluiten de natural entrance te nemen. Na een uur wandelen en 60 haarspeldbochten, betreden wij de big room (1200 meter lang, 191 meter wijd en 78 meter hoog). Dit is de enige kamer van het complex van meer dan 100 kamers, die open is voor de bezoekers. Wij kijken hier onze ogen uit en proberen zoveel mogelijk vast te leggen, maar door het weinige licht is dit soms moeilijk. Na weer ruim een uur wandelen nemen wij de lift omhoog om 250 meter hoger weer uit te stappen.
Zoals afgesproken eindigen wij onze dag op de shooting range waar Eve en Terry (haar collega) op ons staan te wachten. Als eerste krijgen wij een aantal oefeningen met een 9mm en gelukkig hebben wij de avond daarvoor al uitgebreid instructies gekregen, zodat wij meteen aan de slag kunnen.
Het is een bijzondere ervaring om een vuurwapen vast te houden en te gebruiken. Wij hebben er allebei talent voor en na enkele aanwijzingen, schieten wij ook enkel- en linkshandig. De harde wind maakt het soms moeilijk om het doel goed in het zicht te houden.
Wij sluiten de les af met de AR-15, het wapen dat de laatste tijd veel in opspraak is. Voor ons nuchtere Nederlanders is dit toch best indrukwekkend, maar tegelijkertijd wen je er ook weer heel snel aan. Het is in ieder geval een knallende afsluiting van de dag en het zuidelijk deel van New Mexico!
Reacties
Een reactie posten