"Over the Years and Through the Woods"

Na een reeks van National Monuments staat er vandaag weer een National Park op de planning. Petrified Forest is niet een bos vol bange bomen zoals de naam doet vermoeden maar een park vol versteende boomstronken. We twijfelen of we het park vanaf de noordkant of de zuidkant aan zullen doen maar kiezen gevoelsmatig voor het laatste, dit blijkt een goede keus!

Bij de eerste stop maken we een wandeling over heuvels die vol liggen met stukken versteende boom. Deze boomstammen zijn 225 miljoen jaar geleden door een vulkaanuitbarsting meegesleurd en werden begraven onder een dikke laag vulkaanas en modder verspreid over vele vierkante kilometers. In die miljoenen jaren trok water met silicium in de stammen, dat werkt als een natuurlijke conservering, en zorgde ervoor dat de stammen in kwarts veranderden. Toen de grond begon te stijgen kwamen deze boomstammen door wind- en watererosie weer aan de oppervlakte te liggen.

 

 

Van een afstand lijken het inderdaad boomstronken maar als je dichterbij komt dan zie je de mineralen in alle kleuren. Erg mooi! Wel waait het erg hard (de winderosie maken we dus live mee ;-)) waardoor we af en toe bijna weggeblazen worden.

We stappen weer in de auto en rijden verder het park in. Al snel blijkt dat het park meer te bieden heeft dan alleen de boomstronken. We rijden door een glooiend landschap dat steeds weer andere kleuren aanneemt. Het doet ons erg denken aan Death Valley dat, gek genoeg, een van de kleurrijkste parken is die we ooit hebben aangedaan.

We kijken onze ogen uit en de camera draait overuren. Ook wandelen we een stukje tussen de badlands door, een prachtige wandeling door de welvende heuvels. De laatste stop is de Painted Dessert Inn die helaas al gesloten is. Hierachter liggen weer prachtige heuvels in diverse kleuren. We kijken nog een keer rond en rijden dan naar ons hotel in Holbrook.

De volgende dag, als we onderweg zijn naar Tucson, stoppen we bij een winkel die allemaal stukken petrified wood verkoopt. Van enorme stronken van 20 kilo tot kleine steentjes. Hier kopen we een ketting voor Maaike. Bizar idee dat dit “steentje” zoveel miljoenen jaren oud is!

Vandaag hebben we een stop op de planning, Tonto National Monument. Onderweg naar dit park zien we de eerste cactussen, de zogenaamde saguaros. Tonto is een cliff dwelling, een pueblo die in de rotsen is uitgehouwen en gebouwd. Bij aankomst zien we het al liggen in de hoogte, het is namelijk een aardige klim. De tocht naar boven is zwaar in de hitte maar absoluut de moeite waard. We lopen tussen de saguaros en achter ons hebben we een mooi uitzicht op Lake Roosevelt.

Eenmaal boven aangekomen staat er een Park Ranger die uitleg geeft over de cliff dwelling. Zo vertelt zij dat dit wooncomplex 700 jaar oud is en bewoond werd door zo’n 60 mensen. We mogen door de woning heenlopen en het is bijna niet te geloven dat hier daadwerkelijk (zoveel) mensen gewoond hebben. De kamers zijn klein en slechts 1,50 meter hoog. De oorspronkelijke doorgang kon je alleen gebukt doorheen, dit om het te bemoeilijken voor vijandige buitenstaanders. Het is erg bijzonder om hier rond te lopen en te bedenken dat hier echt geleefd is. Het is er zo dor en heet met nauwelijks water voorhanden (lake Roosevelt bestond destijds nog niet). We dalen weer af tussen de saguaros en vervolgen onze route naar Tucson.

In Tucson hebben we onze eerste AirBnB, wel fijn om even een echt eigen plekje te hebben. Voor de volgende dag staat er weer een National Park op de planning, maar omdat Guy zich niet lekker voelt (hoofdpijn), besluiten we om een dagje rustig aan te doen en de stad zelf te verkennen. Onze AirBnB bevindt zich op loopafstand van het oude centrum dus we lopen er rustig heen. De eerste stop is Hotel Congress, een van de oudste gebouwen van het centrum. Het gebouw bestaat 100 jaar dus voor ons is dat niet oud maar het westen van Amerika werd pas laat bewoond. We nuttigen hier onze lunch en beginnen dan de wandeling door old town.

 

 

De wandeling leidt langs diverse “oude” gebouwen zoals Court House, de bioscoop en verschillende standbeelden. Het is een mooie wandeling, maar niet uniek, het is eigenlijk een typische Noord Amerikaanse stad. De buurt waar wij zelf verblijven is wat dat betreft leuker met allemaal winkeltjes en barretjes. Hier hangt een relaxte sfeer van vrijheid en gelijkheid.

 

 

 

Na twee nachten in deze relaxte buurt vervolgen we de reis. We hebben eerst nog een aantal dingen op de planning voordat we naar New Mexico gaan. ‘s Ochtends bezoeken we Saguaro National Park. Dit park bestaat, je raadt het al, uit vele saguaros. Wij spijkeren hier onze kennis over cactussen bij. Zo leren we dat een cactus pas een eerste “arm” aangroeit als zij ongeveer 50 jaar oud is. De cactussen die we zien met meerdere armen zijn dus nog veel ouder. Een cactus kan ongeveer 250 jaar worden voordat deze afsterft. We nemen de scenic drive en maken een paar kleine wandelingen. Het zit hier vol met slangen dus we gaan niet al te ver van de weg af.

 

 

 

 

 

 

We blijven niet heel lang in het park want we hebben nog een lange rijdag voor de boeg. Eerst stoppen we nog bij Mission San Xavier del Bac dat net buiten Tucson ligt. Deze kerk is de oudste, door Europeanen opgebouwde, kerk in Arizona. De kerk werd gebouwd in de achttiende eeuw, wat voor deze regionen inderdaad behoorlijk oud is. Wij zijn als Europeanen natuurlijk wel wat meer gewend ;-) We verkennen de kerk en vervolgen dan onze route naar onze volgende staat: New Mexico!