Na een lange reisdag, een redelijke nachtrust en een stevig ontbijt; staat de eerste échte dag voor de deur. Wij rijden Las Vegas uit langs het, niet zo indrukwekkende, “Welcome to Fabulous Las Vegas” bord richting het zuidwesten. Dit bord wilden we altijd al eens zien, maar het blijkt dat we er al vele malen langs zijn gereden.
Als eerste bezoeken wij Spring Mountain Ranch State Park. Hier zijn vijf springs waardoor de eerste bewoners goed toegang hadden tot water en dat is ook te zien aan de omgeving. Het is er weelderig en groen, met hoge bomen.
Wij krijgen een privé rondleiding door het huis en leren de geschiedenis van de bewoners.
Twee eigenaren spreken tot de verbeelding: Vera Krupp, een ex-echtgenote van een voormalige Nazi, en Howard Hughes, de excentrieke luchtvaart magnaat. Van de laatste is het niet duidelijk of hij er ooit een voet over de drempel heeft gezet.
Vera Krupp was in Duitsland een onderdeel van de high society en zelfs een aristocrat (we’re the Aristocrats ;-)). Zij heeft een grote stempel gedrukt op het ontwikkelen van het woonhuis en enkele van haar bezittingen zijn hier tentoongesteld. Vlak voor dat zij naar Amerika verhuisde heeft haar echtgenote haar een waardevolle ring met diamant gegeven. Hijzelf kon als veroordeeld oorlogsmisdadiger niet vluchten naar het buitenland. De ring zou na enkele omzwervingen, waaronder een diefstal, om de vinger van Elisabeth Taylor belanden.
Het park is lieflijk, maar klein en na een kleine wandeling in de ash grove gaan wij verder op pad naar onze volgende bestemming. Vooral de persoonlijk rondleiding en leuke gids, maakte het een bezoek waard.
Even verderop ligt Red Rock Canyon NCA en is gedurende de rit er naartoe al duidelijk zichtbaar. De rode steenformatie is ontstaan door het verstenen van zandduinen en er zijn veel verschillende lijnen in het steen te zien. Deze zijn zo ontstaan door de dominante windrichting in een bepaalde periode.
Nadat wij onze “America the Beautiful pass” voor deze reis hebben aangeschaft en het bezoekerscentrum hebben bezocht, rijden wij de 21 km lange loop door dit park. De rode richel springt het meest in het oog, maar het weidse overzicht over dit landschap maakt op mij het meeste indruk. Met links het rode gesteente, in het midden de vlakte en rechts de bergen maken het een mooi geheel. In onze rug zijn zelfs nog met sneeuw bedekte bergtoppen te zien.
Na al dit natuurschoon is het tijd om terug te gaan naar de drukte van Las Vegas om nog “even” door een outlet te struinen. Dit heeft helaas z’n weerslag op Maaike en haar jetlag. Met enkele tassen vol gaan wij moe, maar voldaan richting ons hotel en stort Maaike zichzelf in bed.
Na een redelijk geslaagde eerste nachtrust, komt de jetlag vannacht toch even om de hoek kijken en om 04.00 uur ‘s nachts zijn wij beiden klaar wakker en besluiten om een rondje casino te doen. Uiteindelijk zijn wij toch moe genoeg om nog even door te slapen tot de volgende ochtend, waarna wij werkelijk aan onze roadtrip beginnen.
Onze eerste stop is de Hoover Dam en wij zijn niet de enige bezoekers, maar het valt relatief nog mee. Het bouwwerk is gedurende de depressie van de jaren ’30 gebouwd om het westen van water en elektriciteit te voorzien. Architectonisch is het goed terug te zien dat het in deze periode is gebouwd. Het wordt gezien als één van de zeven Wereldwonderen van de Industriële wereld.
Hier bevindt zich ook de scheidslijn tussen de staten Nevada en Arizona. Hier loopt ook de grens van twee tijdzones, maar omdat Arizona geen zomertijd kent is er op dit moment geen noodzaak om onze horloges te verzetten.
Wij vervolgen onze tocht richting Williams, onze eindbestemming voor vandaag, via de route 66 waar de vervallen glorie goed te zien is. Het meeste verkeer volgt nu de interstate en wij zijn één van de weinige auto’s op de weg. Tankstations, restaurants en woningen zijn veelal verlaten en vervallen. Slechts enkele plaatsen doen nog eer aan de tijd, dat dit de doorgaande weg naar het westen (en terug naar het oosten) was.
In Williams (Gateway to the Grand Canyon) aangekomen is het inmiddels 10 graden (Celsius) koeler geworden en is de lucht betrokken. ‘s Avonds nuttigen wij onze eerste (en zeker niet de laatste) Mexicaanse maaltijd en bereiden ons voor op de volgende dag in de Grand Canyon! Het wordt een koude, rond het vriespunt, en regenachtige nacht, maar de volgende morgen straalt de zon en wordt het een schitterende dag.
Als eerste bezoeken wij Spring Mountain Ranch State Park. Hier zijn vijf springs waardoor de eerste bewoners goed toegang hadden tot water en dat is ook te zien aan de omgeving. Het is er weelderig en groen, met hoge bomen.
Twee eigenaren spreken tot de verbeelding: Vera Krupp, een ex-echtgenote van een voormalige Nazi, en Howard Hughes, de excentrieke luchtvaart magnaat. Van de laatste is het niet duidelijk of hij er ooit een voet over de drempel heeft gezet.
Vera Krupp was in Duitsland een onderdeel van de high society en zelfs een aristocrat (we’re the Aristocrats ;-)). Zij heeft een grote stempel gedrukt op het ontwikkelen van het woonhuis en enkele van haar bezittingen zijn hier tentoongesteld. Vlak voor dat zij naar Amerika verhuisde heeft haar echtgenote haar een waardevolle ring met diamant gegeven. Hijzelf kon als veroordeeld oorlogsmisdadiger niet vluchten naar het buitenland. De ring zou na enkele omzwervingen, waaronder een diefstal, om de vinger van Elisabeth Taylor belanden.
Het park is lieflijk, maar klein en na een kleine wandeling in de ash grove gaan wij verder op pad naar onze volgende bestemming. Vooral de persoonlijk rondleiding en leuke gids, maakte het een bezoek waard.
Even verderop ligt Red Rock Canyon NCA en is gedurende de rit er naartoe al duidelijk zichtbaar. De rode steenformatie is ontstaan door het verstenen van zandduinen en er zijn veel verschillende lijnen in het steen te zien. Deze zijn zo ontstaan door de dominante windrichting in een bepaalde periode.
Nadat wij onze “America the Beautiful pass” voor deze reis hebben aangeschaft en het bezoekerscentrum hebben bezocht, rijden wij de 21 km lange loop door dit park. De rode richel springt het meest in het oog, maar het weidse overzicht over dit landschap maakt op mij het meeste indruk. Met links het rode gesteente, in het midden de vlakte en rechts de bergen maken het een mooi geheel. In onze rug zijn zelfs nog met sneeuw bedekte bergtoppen te zien.
Na een redelijk geslaagde eerste nachtrust, komt de jetlag vannacht toch even om de hoek kijken en om 04.00 uur ‘s nachts zijn wij beiden klaar wakker en besluiten om een rondje casino te doen. Uiteindelijk zijn wij toch moe genoeg om nog even door te slapen tot de volgende ochtend, waarna wij werkelijk aan onze roadtrip beginnen.
Onze eerste stop is de Hoover Dam en wij zijn niet de enige bezoekers, maar het valt relatief nog mee. Het bouwwerk is gedurende de depressie van de jaren ’30 gebouwd om het westen van water en elektriciteit te voorzien. Architectonisch is het goed terug te zien dat het in deze periode is gebouwd. Het wordt gezien als één van de zeven Wereldwonderen van de Industriële wereld.
Wij vervolgen onze tocht richting Williams, onze eindbestemming voor vandaag, via de route 66 waar de vervallen glorie goed te zien is. Het meeste verkeer volgt nu de interstate en wij zijn één van de weinige auto’s op de weg. Tankstations, restaurants en woningen zijn veelal verlaten en vervallen. Slechts enkele plaatsen doen nog eer aan de tijd, dat dit de doorgaande weg naar het westen (en terug naar het oosten) was.
Reacties
Een reactie posten