Doorgaan naar hoofdcontent

Where everybody knows your name

Het lijkt alweer 3 weken geleden dat we vanuit Vermont richting Boston vertrokken. In werkelijkheid is het pas een week geleden. Terwijl we op Newark wachten op onze vlucht richting Amsterdam neem ik jullie mee terug in de tijd.

Toen we bij Boston aankwamen was het meteen duidelijk dat dit een stad is met veel files. Omdat we eenmaal aangekomen bij het hotel toch niet meer echt iets zouden gaan doen (het is inmiddels 5 uur) besluiten we iets door te rijden naar Camebridge om daar de sfeer te proeven van dit studentenparadijs. Hier maken we weer eens mee hoe schreeuwend duur het in de VS kan zijn: parkeren kost 12 dollar per uur. We doen dus even een snel rondje om de sfeer op te snuiven. We lopen over de campus van Harvard met de indrukwekkende gebouwen. Het is echt een dorpje op zich. We denken eraan om hier een trui te kopen, minstens 70 dollar dus nee, laat maar. We gaan door naar het hotel en eten wat in de buurt. We zijn het vele rijden even moe en gaan lekker op tijd naar bed.






De volgende dag staat de Freedom Trail op de planning in downtown Boston. Deze wandeling brengt je langs 18 punten die erg belangrijk zijn voor de geschiedenis van de stad. Zo komen we bij Old South Meeting House, een plek waar de Bostonians elkaar ontmoetten om dingen te bespreken en waar het begin van de revolutie (tegen de Engelsen) werd uitgeroepen en waarop de Boston Tea Party volgde. Daarna komen we bij Old State House vanwaar de declaration of independence werd uitgeroepen (en ook een massacre plaatsvond). Vervolgens gaan we naar het huis van Paul Revere, dit was degene die Boston rondging om mensen erop te attenderen dat de Britten eraan kwamen. Een erg interessante tocht dus!

Halverwege maken we een stop bij het oudste restaurant van de stad (ze claimen zelf de oudste van de VS te zijn) Ye Olde Union Oyster House (1826). Dit restaurant staat bekend om de goede visgerechten en dan met name de oesters. Guy bestelt de oesters en ik ga iets op safe voor de fried shrimp. Erg lekker! En ik waag me zelfs nog aan een oester, valt ook nog best mee!


Als we bijna aan het einde van onze wandeling zijn beginnen we erg moe te worden. Guy ziet het Celtics Stadion dus we maken een detour en uiteindelijk zelfs een tijdelijke eindstop omdat onze voeten het niet meer trekken ;) Daarna weer terug naar de beginplek van de Freedom Trail om de rest van Boston te verkennen. We gaan naar Beacon Hill met allemaal schattige straatjes, vooral Acorn Street is erg pittoresk. Ook komen we langs de plek waar iedereen onze naam kent!







Om een uur of 6 hebben we eigenlijk het meeste van de sights wel gezien dus we gaan even chillen in het park en cribbage spelen. Daarna door naar Little Italy, wat we al tegengekomen waren toen we de Freedom Trail deden. Uiteindelijk hadden we aan 1 volle dag genoeg om Boston te verkennen, dat verwacht je eigenlijk niet bij zo'n grote stad.

De volgende dag hebben we een lange reisdag voor de boeg. Vanaf Boston naar ons hotel in Rhode Island is het slechts 1,5 uur rijden maar we willen toch ook graag even Cape Cod meepikken. Maar niet voordat we eerst stoppen in Plymouth. Dit is de plek waar de pelgrimvaders in 1620 aankwamen vanuit Rotterdam. Er is niet heel veel te zien behalve een rots waar ze voet aan land hebben gezet (al wordt dat door sommigen weer weerlegd) en een replica van de Mayflower maar het is toch wel bijzonder als je bedenkt hoe dat destijds geweest moet zijn.






Dan door naar Cape Cod, de slurf die uitsteekt vanuit Massachussetts. Het plan is om helemaal naar de punt te rijden maar helaas redden we dat net niet. Eerst rijden we een stuk langs stranden en vuurtorens. We spotten ook nog een zeehond die helaas een beetje cameraschuw blijkt te zijn. Om te lunchen rijden we naar Wellfleet, een van de onontdekte parels van Cape Cod volgens Lonely Planet. Dit klopt wel aardig! Het is erg klein met slechts een paar huizen en 2 restaurants maar het ziet er niet uit alsof er erg veel toeristen komen. Zeker niet buiten het seizoen. Guy besluit voor fish & chips te gaan, dat hoort eigenlijk ook aan zee. Ik denk een simpele BLT te bestellen maar deze blijkt aangevuld te zijn met twee flinke stukken kibbeling. Vrrreemd... Na een hap ben ik er geen fan van maar een BLT en daarna wat kabeljauw gaat er dan weer prima in!





Dan is het tijd om Massachussetts te verlaten en door te rijden naar de vijfde staat van de reis: Rhode Island! Hier overnachten we om daarna door te rijden naar New York. Daarover meer als we weer terug zijn in Nederland...

Reacties

Populaire posts van deze blog

Four stars out of five

Over onze laatste bestemming hebben we een tijd zitten twijfelen. We zouden eigenlijk naar Nusa Ceningan gaan, een klein bounty eilandje ten zuidoosten van Bali om echt nog het tropische gevoel mee te krijgen. Echter werd ook dit eilandje getroffen door de recente aardbevingen in Lombok en vertrouwen we er niet op om nu op een klein eiland te gaan zitten. Na veel wikken en wegen besluiten we pas in Ubud om als laatste bestemming Canggu te nemen. We horen hier goede verhalen over. We boeken 4 nachten omdat we ook geen zin meer hebben om steeds alles heen en weer te slepen. Onze chauffeur Komang, die ons eerder de omgeving van Ubud heeft laten zien, rijdt ons naar Canngu. Dit plaatsje gelegen aan zee ligt 1,5 uur ten zuiden van Ubud en ligt vlak bij de toeristische plaatsen Kuta en Denpasar. Zodra we er aan komen is het meteen duidelijk dat dit niet de ideale bestemming voor ons is. Het stadje bestaat uit 2 lange straten die naar zee lopen en langs deze straten zitten allemaal hippe re

Keep the car running

Na Niagara on the Lake volgt er een lange reisdag naar Gananoque, waar we pas 's avonds arriveren. We verblijven hier in een oud Victoriaans landhuis, onze eerste Airbnb tijdens deze trip en dat bevalt meteen goed! De reden om Gananoque aan te doen is de ligging, het ligt namelijk middenin het 1000 Islands district . Dit district met zijn vele eilanden (meer dan 1000 zelfs!) is werkelijk prachtig. We rijden naar Ivy Lea om van daaruit een boottocht van een uur door het gebied te doen. De boottocht is echt adembenemend mooi. Het zonnetje schijnt waardoor het water een mooie blauwe kleur heeft en de eilandjes kun je pas echt goed zien als je er met een boot langs vaart. Hoogtepunt van de tocht is Boldt Castle ; een kasteel dat miljonair George Boldt liet bouwen voor zijn vrouw Louise. De tragiek van het verhaal is dat zij stierf nog voordat het kasteel af was en ze er dus nooit hebben gewoond. De bouw werd stop gezet en het kasteel raakte in verval. U

De Gordel van Smaragd

Na 10 dagen Java gaan we verder met Bali, waar we ook 10 dagen zullen blijven. We merken dat het vele reizen en vroeg opstaan op Java er wel ingehakt heeft dus we zijn wel toe aan wat meer relaxtijd. Vanaf Banyuwangi nemen we de veerboot naar Gillimanuk. De verhalen over te vol bepakte boten die regelmatig zinken proberen we maar niet al teveel aan te denken. Gelukkig valt het hartstikke mee en komen we helemaal veilig aan op Bali. We worden opgehaald door ons hotel wat weer een afdingronde met de lokale taxi scheelt. Ons hotel ligt in Pejarakan, vlakbij het National Park Menjangan Island. Het is een heerlijk afgelegen hotel met maar 2 andere hotelgasten waar we gelijk een klik mee hebben. Leuk om even mee te kletsen en een Bintang te drinken. Onze chauffeur vertelt ons dat je vanuit het hotel een snorkeltrip kunt regelen dus we boeken dat meteen voor de volgende dag. Ook vertelt hij dat we 's avonds meekunnen naar de lokale tempel als we daar interesse in heb