Het lijkt alweer 3 weken geleden dat we vanuit Vermont richting
Boston vertrokken. In werkelijkheid is het pas een week geleden. Terwijl
we op Newark wachten op onze vlucht richting Amsterdam neem ik jullie
mee terug in de tijd.
Toen we bij Boston aankwamen was het meteen duidelijk dat dit een stad is met veel files. Omdat we eenmaal aangekomen bij het hotel toch niet meer echt iets zouden gaan doen (het is inmiddels 5 uur) besluiten we iets door te rijden naar Camebridge om daar de sfeer te proeven van dit studentenparadijs. Hier maken we weer eens mee hoe schreeuwend duur het in de VS kan zijn: parkeren kost 12 dollar per uur. We doen dus even een snel rondje om de sfeer op te snuiven. We lopen over de campus van Harvard met de indrukwekkende gebouwen. Het is echt een dorpje op zich. We denken eraan om hier een trui te kopen, minstens 70 dollar dus nee, laat maar. We gaan door naar het hotel en eten wat in de buurt. We zijn het vele rijden even moe en gaan lekker op tijd naar bed.
De volgende dag staat de Freedom Trail op de planning in downtown Boston. Deze wandeling brengt je langs 18 punten die erg belangrijk zijn voor de geschiedenis van de stad. Zo komen we bij Old South Meeting House, een plek waar de Bostonians elkaar ontmoetten om dingen te bespreken en waar het begin van de revolutie (tegen de Engelsen) werd uitgeroepen en waarop de Boston Tea Party volgde. Daarna komen we bij Old State House vanwaar de declaration of independence werd uitgeroepen (en ook een massacre plaatsvond). Vervolgens gaan we naar het huis van Paul Revere, dit was degene die Boston rondging om mensen erop te attenderen dat de Britten eraan kwamen. Een erg interessante tocht dus!
Halverwege maken we een stop bij het oudste restaurant van de stad (ze claimen zelf de oudste van de VS te zijn) Ye Olde Union Oyster House (1826). Dit restaurant staat bekend om de goede visgerechten en dan met name de oesters. Guy bestelt de oesters en ik ga iets op safe voor de fried shrimp. Erg lekker! En ik waag me zelfs nog aan een oester, valt ook nog best mee!
Als we bijna aan het einde van onze wandeling zijn beginnen we erg moe te worden. Guy ziet het Celtics Stadion dus we maken een detour en uiteindelijk zelfs een tijdelijke eindstop omdat onze voeten het niet meer trekken ;) Daarna weer terug naar de beginplek van de Freedom Trail om de rest van Boston te verkennen. We gaan naar Beacon Hill met allemaal schattige straatjes, vooral Acorn Street is erg pittoresk. Ook komen we langs de plek waar iedereen onze naam kent!
Om een uur of 6 hebben we eigenlijk het meeste van de sights wel gezien dus we gaan even chillen in het park en cribbage spelen. Daarna door naar Little Italy, wat we al tegengekomen waren toen we de Freedom Trail deden. Uiteindelijk hadden we aan 1 volle dag genoeg om Boston te verkennen, dat verwacht je eigenlijk niet bij zo'n grote stad.
De volgende dag hebben we een lange reisdag voor de boeg. Vanaf Boston naar ons hotel in Rhode Island is het slechts 1,5 uur rijden maar we willen toch ook graag even Cape Cod meepikken. Maar niet voordat we eerst stoppen in Plymouth. Dit is de plek waar de pelgrimvaders in 1620 aankwamen vanuit Rotterdam. Er is niet heel veel te zien behalve een rots waar ze voet aan land hebben gezet (al wordt dat door sommigen weer weerlegd) en een replica van de Mayflower maar het is toch wel bijzonder als je bedenkt hoe dat destijds geweest moet zijn.
Dan door naar Cape Cod, de slurf die uitsteekt vanuit Massachussetts. Het plan is om helemaal naar de punt te rijden maar helaas redden we dat net niet. Eerst rijden we een stuk langs stranden en vuurtorens. We spotten ook nog een zeehond die helaas een beetje cameraschuw blijkt te zijn. Om te lunchen rijden we naar Wellfleet, een van de onontdekte parels van Cape Cod volgens Lonely Planet. Dit klopt wel aardig! Het is erg klein met slechts een paar huizen en 2 restaurants maar het ziet er niet uit alsof er erg veel toeristen komen. Zeker niet buiten het seizoen. Guy besluit voor fish & chips te gaan, dat hoort eigenlijk ook aan zee. Ik denk een simpele BLT te bestellen maar deze blijkt aangevuld te zijn met twee flinke stukken kibbeling. Vrrreemd... Na een hap ben ik er geen fan van maar een BLT en daarna wat kabeljauw gaat er dan weer prima in!
Dan is het tijd om Massachussetts te verlaten en door te rijden naar de vijfde staat van de reis: Rhode Island! Hier overnachten we om daarna door te rijden naar New York. Daarover meer als we weer terug zijn in Nederland...
Toen we bij Boston aankwamen was het meteen duidelijk dat dit een stad is met veel files. Omdat we eenmaal aangekomen bij het hotel toch niet meer echt iets zouden gaan doen (het is inmiddels 5 uur) besluiten we iets door te rijden naar Camebridge om daar de sfeer te proeven van dit studentenparadijs. Hier maken we weer eens mee hoe schreeuwend duur het in de VS kan zijn: parkeren kost 12 dollar per uur. We doen dus even een snel rondje om de sfeer op te snuiven. We lopen over de campus van Harvard met de indrukwekkende gebouwen. Het is echt een dorpje op zich. We denken eraan om hier een trui te kopen, minstens 70 dollar dus nee, laat maar. We gaan door naar het hotel en eten wat in de buurt. We zijn het vele rijden even moe en gaan lekker op tijd naar bed.
De volgende dag staat de Freedom Trail op de planning in downtown Boston. Deze wandeling brengt je langs 18 punten die erg belangrijk zijn voor de geschiedenis van de stad. Zo komen we bij Old South Meeting House, een plek waar de Bostonians elkaar ontmoetten om dingen te bespreken en waar het begin van de revolutie (tegen de Engelsen) werd uitgeroepen en waarop de Boston Tea Party volgde. Daarna komen we bij Old State House vanwaar de declaration of independence werd uitgeroepen (en ook een massacre plaatsvond). Vervolgens gaan we naar het huis van Paul Revere, dit was degene die Boston rondging om mensen erop te attenderen dat de Britten eraan kwamen. Een erg interessante tocht dus!
Halverwege maken we een stop bij het oudste restaurant van de stad (ze claimen zelf de oudste van de VS te zijn) Ye Olde Union Oyster House (1826). Dit restaurant staat bekend om de goede visgerechten en dan met name de oesters. Guy bestelt de oesters en ik ga iets op safe voor de fried shrimp. Erg lekker! En ik waag me zelfs nog aan een oester, valt ook nog best mee!
Als we bijna aan het einde van onze wandeling zijn beginnen we erg moe te worden. Guy ziet het Celtics Stadion dus we maken een detour en uiteindelijk zelfs een tijdelijke eindstop omdat onze voeten het niet meer trekken ;) Daarna weer terug naar de beginplek van de Freedom Trail om de rest van Boston te verkennen. We gaan naar Beacon Hill met allemaal schattige straatjes, vooral Acorn Street is erg pittoresk. Ook komen we langs de plek waar iedereen onze naam kent!
Om een uur of 6 hebben we eigenlijk het meeste van de sights wel gezien dus we gaan even chillen in het park en cribbage spelen. Daarna door naar Little Italy, wat we al tegengekomen waren toen we de Freedom Trail deden. Uiteindelijk hadden we aan 1 volle dag genoeg om Boston te verkennen, dat verwacht je eigenlijk niet bij zo'n grote stad.
De volgende dag hebben we een lange reisdag voor de boeg. Vanaf Boston naar ons hotel in Rhode Island is het slechts 1,5 uur rijden maar we willen toch ook graag even Cape Cod meepikken. Maar niet voordat we eerst stoppen in Plymouth. Dit is de plek waar de pelgrimvaders in 1620 aankwamen vanuit Rotterdam. Er is niet heel veel te zien behalve een rots waar ze voet aan land hebben gezet (al wordt dat door sommigen weer weerlegd) en een replica van de Mayflower maar het is toch wel bijzonder als je bedenkt hoe dat destijds geweest moet zijn.
Dan door naar Cape Cod, de slurf die uitsteekt vanuit Massachussetts. Het plan is om helemaal naar de punt te rijden maar helaas redden we dat net niet. Eerst rijden we een stuk langs stranden en vuurtorens. We spotten ook nog een zeehond die helaas een beetje cameraschuw blijkt te zijn. Om te lunchen rijden we naar Wellfleet, een van de onontdekte parels van Cape Cod volgens Lonely Planet. Dit klopt wel aardig! Het is erg klein met slechts een paar huizen en 2 restaurants maar het ziet er niet uit alsof er erg veel toeristen komen. Zeker niet buiten het seizoen. Guy besluit voor fish & chips te gaan, dat hoort eigenlijk ook aan zee. Ik denk een simpele BLT te bestellen maar deze blijkt aangevuld te zijn met twee flinke stukken kibbeling. Vrrreemd... Na een hap ben ik er geen fan van maar een BLT en daarna wat kabeljauw gaat er dan weer prima in!
Dan is het tijd om Massachussetts te verlaten en door te rijden naar de vijfde staat van de reis: Rhode Island! Hier overnachten we om daarna door te rijden naar New York. Daarover meer als we weer terug zijn in Nederland...
Reacties
Een reactie posten