Vandaag staat onze eerste treinrit op het programma. Java is 1200 kilometer breed en om dit helemaal te doorkruisen kun je het beste met de trein gaan. De treinrit van Bandung naar Yogyakarta duurt 8 uur maar we zitten in een comfortabele coupe met genoeg beenruimte. Je kunt in Indonesië namelijk kiezen tussen 3 klassen: Ekonomi, Bisnis en Eksekutif (ja dat schrijf je echt zo). Wij zitten in de duurste, Eksekutif. Vooraf hebben we gehoord dat dit een van de mooiste ritten door Indonesië is, het zou dus zonde zijn om in slaap te vallen. Na een kwartier houdt Maaike het echter niet meer vol en valt in een diepe slaap. Guy ziet de prachtige rijstvelden aan zich voorbijtrekken. De rit gaat voorspoedig en 's middags komen we aan in Yogyakarta dat vooral bekend staat vanwege de bekende tempels Prambanan en Borobudur.
We zitten in een idyllisch hotel met een relaxed zwembad en we hebben een fijne kamer met uitzicht op dit zwembad. Om eens heen zitten een stuk of 3 moskeeën die 5x per dag flink overheersen. Gelukkig slapen we er 's nachts doorheen.
De volgende dag hebben we een relaxochtend op de planning staan: eerst een full body massage en even zwemmen en relaxen aan het zwembad. Om half 3 worden we opgehaald om Prambanan te bezoeken, het grootste Hindoe-Javaanse complex van Indonesië. Het idee is om de tempel eerst te bezichtigen en dan de zonsondergang te bekijken. Het is alleen flink bewolkt dus dat laatste zit er niet in.
Het complex bestaat uit verschillende tempels die allemaal gewijd zijn aan een andere god. De blikvanger is Candi Shiva (candi betekent tempel). Links en rechts naast Candi Shiva staan de kleinere tempels Candi Vishnu en Candi Brahma. Daarnaast staan nog weer kleinere tempels en het geheel wordt omringd door 244 kleine tempels die bijna allemaal ingestort zijn. Helaas is het complex nooit gerestaureerd en ligt een groot gedeelte dus in puin.
Naast Prambanan zijn er nog 2 andere tempels waar we heen lopen. 1 daarvan is gesloten omdat ze bezig zijn met reconstructies en de ander is mooi maar na Prambanan een stuk minder indrukwekkend.
We blijven hier tot zonsondergang maar door de bewolking maken we hier niets van mee. Wel is het mooi om het complex zo in de schemering te overzien en is het behoorlijk rustig.
Terug in het hotel boeken we gelijk een tour met dezelfde chauffeur voor Borobudur de volgende dag. Het advies om hierheen te gaan met zonsondergang slaan we in de wind. We zijn het vroege opstaan een beetje zat en de volgende dag zullen we extreem vroeg op moeten staan vanwege het bekijken van de Bromo, waarover in de volgende blog meer.
We spreken dus af om 9 uur in plaats van half 4 's nachts. Onze chauffeur is vriendelijk maar spreekt niet heel goed Engels dus behalve ons af en toe iets aan te wijzen wordt er weinig gesproken. Eenmaal bij Borobudur aangekomen is het duidelijk dat dit de meest toeristische plek is waar we tot nu toe zijn geweest. Ook worden we weer vele malen aangehouden door verschillende groepen meisjes, gezinnen en anderen om met ons op de foto te gaan. We zijn het inmiddels gewend en vinden het niet erg.
Als de Borobudur opdoemt besef je toch wel even dat je nu oog in oog staat met het grootste Boeddhistische complex ter wereld. Het complex is opgebouwd als een stoepa en bestaat uit 9 verdiepingen. De eerste zes verdiepingen zijn vierkant, de bovenste drie zijn rond. Elke verdieping heeft afbeeldingen in steen die een heel verhaal vertellen. We lopen alle verdiepingen af en komen langzaamaan bovenaan waar de bekende stoepa’s staan. Het zijn 72 kleinere stoepa’s die rondom 1 grote stoepa zijn geplaatst.
Hoe verder we boven komen hoe drukker het is. Het is nauwelijks mogelijk om foto’s te maken zonder daar toeristen op te krijgen maar met een beetje geduld lukt dit wel. Eigenlijk is de Borobudur van bovenaf het mooiste omdat ook de omgeving erg mooi is en je er vanaf hier goed zicht op hebt. We houden het niet al te lang uit want de zon is inmiddels flink gaan schijnen.
We gaan dus weer naar beneden vanwaar we de Borobudur nog een keer in ons opnemen. Hier worden we aangesproken door een man die wijst naar een oude vrouw in een rolstoel. Zij wil graag onze hand vasthouden. De vrouw is een jaar of 90 oud, heeft geen tanden meer en heeft een lange haar op haar kin. Ze vindt het heel fijn om even contact te maken en dat doen we dan natuurlijk ook.
Na 1,5 uur houden we het voor gezien en gaan we op zoek naar onze chauffeur. Maar niet voordat we door een heel stratencomplex met alleen maar kraampjes worden geloodst. Hier zie je toch echt wel aan dat het enorm toeristisch is, maar de drukte was minder dan ons was voorspeld.
‘S avonds eten we bij een Spaans restaurant. We vinden het Indonesische eten lekker maar proberen toch wat te variëren. Het restaurant is het op 3 na beste restaurant van Yogyakarta en we eten er inderdaad heerlijk. Van hieruit lopen we naar het plein Alun Alun Kidul dat bekend staat om neon verlichte autootjes die om het plein heen rijden. In het midden van het plein staan 2 grote bomen waarvan wordt gezegd dat als je hier geblinddoekt tussendoor weet te lopen al je wensen uitkomen.
Het is vooral een overdaad aan licht, kleuren en veel geluid. We bekijken de geblinddoekte mensen, kinderen die met glow in the dark speeltjes gooien, anderen die proberen om op stelten te lopen maar het meest in het oog springen toch wel de over the top neon verlichte autootjes met muziek. Grappig om even naar te kijken maar we blijven er niet heel lang. Morgenochtend staat er weer een lange treinrit op de planning naar Malang. We kunnen dus onze nachtrust goed gebruiken.
We zitten in een idyllisch hotel met een relaxed zwembad en we hebben een fijne kamer met uitzicht op dit zwembad. Om eens heen zitten een stuk of 3 moskeeën die 5x per dag flink overheersen. Gelukkig slapen we er 's nachts doorheen.
Het complex bestaat uit verschillende tempels die allemaal gewijd zijn aan een andere god. De blikvanger is Candi Shiva (candi betekent tempel). Links en rechts naast Candi Shiva staan de kleinere tempels Candi Vishnu en Candi Brahma. Daarnaast staan nog weer kleinere tempels en het geheel wordt omringd door 244 kleine tempels die bijna allemaal ingestort zijn. Helaas is het complex nooit gerestaureerd en ligt een groot gedeelte dus in puin.
Naast Prambanan zijn er nog 2 andere tempels waar we heen lopen. 1 daarvan is gesloten omdat ze bezig zijn met reconstructies en de ander is mooi maar na Prambanan een stuk minder indrukwekkend.
We blijven hier tot zonsondergang maar door de bewolking maken we hier niets van mee. Wel is het mooi om het complex zo in de schemering te overzien en is het behoorlijk rustig.
Terug in het hotel boeken we gelijk een tour met dezelfde chauffeur voor Borobudur de volgende dag. Het advies om hierheen te gaan met zonsondergang slaan we in de wind. We zijn het vroege opstaan een beetje zat en de volgende dag zullen we extreem vroeg op moeten staan vanwege het bekijken van de Bromo, waarover in de volgende blog meer.
We spreken dus af om 9 uur in plaats van half 4 's nachts. Onze chauffeur is vriendelijk maar spreekt niet heel goed Engels dus behalve ons af en toe iets aan te wijzen wordt er weinig gesproken. Eenmaal bij Borobudur aangekomen is het duidelijk dat dit de meest toeristische plek is waar we tot nu toe zijn geweest. Ook worden we weer vele malen aangehouden door verschillende groepen meisjes, gezinnen en anderen om met ons op de foto te gaan. We zijn het inmiddels gewend en vinden het niet erg.
Als de Borobudur opdoemt besef je toch wel even dat je nu oog in oog staat met het grootste Boeddhistische complex ter wereld. Het complex is opgebouwd als een stoepa en bestaat uit 9 verdiepingen. De eerste zes verdiepingen zijn vierkant, de bovenste drie zijn rond. Elke verdieping heeft afbeeldingen in steen die een heel verhaal vertellen. We lopen alle verdiepingen af en komen langzaamaan bovenaan waar de bekende stoepa’s staan. Het zijn 72 kleinere stoepa’s die rondom 1 grote stoepa zijn geplaatst.
Hoe verder we boven komen hoe drukker het is. Het is nauwelijks mogelijk om foto’s te maken zonder daar toeristen op te krijgen maar met een beetje geduld lukt dit wel. Eigenlijk is de Borobudur van bovenaf het mooiste omdat ook de omgeving erg mooi is en je er vanaf hier goed zicht op hebt. We houden het niet al te lang uit want de zon is inmiddels flink gaan schijnen.
We gaan dus weer naar beneden vanwaar we de Borobudur nog een keer in ons opnemen. Hier worden we aangesproken door een man die wijst naar een oude vrouw in een rolstoel. Zij wil graag onze hand vasthouden. De vrouw is een jaar of 90 oud, heeft geen tanden meer en heeft een lange haar op haar kin. Ze vindt het heel fijn om even contact te maken en dat doen we dan natuurlijk ook.
‘S avonds eten we bij een Spaans restaurant. We vinden het Indonesische eten lekker maar proberen toch wat te variëren. Het restaurant is het op 3 na beste restaurant van Yogyakarta en we eten er inderdaad heerlijk. Van hieruit lopen we naar het plein Alun Alun Kidul dat bekend staat om neon verlichte autootjes die om het plein heen rijden. In het midden van het plein staan 2 grote bomen waarvan wordt gezegd dat als je hier geblinddoekt tussendoor weet te lopen al je wensen uitkomen.
Reacties
Een reactie posten