Doorgaan naar hoofdcontent

Going to the Sun

Na een lange rijdag komen we 's avonds aan in Coeur D'Alene in Idaho. Onze B&B ligt op een van de meest idyllische plekjes ooit. Boven op een heuvel met een weids uitzicht over het meer en de bergen en niets in de buurt.


We worden warm ontvangen met een briefje aan de voordeur en op onze kamerdeur een "Welcome Guy". Het motto van deze B&B is dat je vooral gebruik moet maken van alle voorzieningen en dat je met andere gasten gaat praten. We hebben alleen geen tijd om gebruik te maken van de spelletjeskamer, muziekkamer en huiskamer, want we moeten nog wat gaan eten. 's Ochtends echter hebben we, tijdens een heerlijk ontbijt, lekker gekletst met de eigenaar en andere gasten.





Vandaag staat ons volgende National Park op de planning: Glacier, in de staat Montana (een uur later en onze derde staat alweer!). We hadden al gehoord dat er sneeuwval in het park kan zijn, waardoor er wegen afgesloten kunnen zijn. Helaas is dit inderdaad het geval en is de mooiste route, de "Going to the Sun Road", afgesloten. We kunnen daarom niet door het park heen maar moeten er helemaal omheen rijden om stukjes park te bezoeken.

Onze eerste stop is Running Eagle Falls. Deze waterval is genoemd naar een dapper Indiaans meisje genaamd Pitamakan, die iedereen trotseerde en nergens bang voor was. Bijzonder is dat naast het verhaal in het Engels, het verhaal ook in de inheemse taal staat. Blijkbaar is deze plaats nog steeds heilig voor de Indianen, en we snappen wel waarom. Met in de verte de hoge bergen ligt dit watervalletje er wel heel pittoresk bij.




De volgende stop is Two Medicine, de plek waar Pitamakan begraven is. Het is een prachtig meer waar twee hoge bergtoppen bovenuit torenen. Het loopt al tegen de avond dus het wordt tijd om ons hotel op te zoeken. Ook nu slapen we weer op een bijzondere locatie. Ons hotel ligt aan het spoor van de Great Northern Railway, dus alles staat in het teken van treinen. Je kunt er ook slapen in een treinstel (Caboose), maar dat was net even boven ons budget.




Dan is het alweer de laatste dag in Glacier. Omdat we nog een flinke rit moeten maken naar het zuiden later die dag; twijfelen we een beetje wat we moeten doen. Many Glacier schijnt mooi te zijn maar ligt wel een stuk noordelijker. We besluiten in ieder geval naar St Mary te gaan omdat daar nog 6 mijl van de "Going to the Sun Road" bereikbaar is. Als ons echter voor de derde keer wordt aangeraden dat we toch echt naar Many Glacier moeten; besluiten we dat toch maar te doen. Maar eerst naar Rising Sun, het laatst bereikbare stukje van Going to the Sun Road. Terwijl we naar St Mary rijden komen we onze eerste beer tegen. Een jonkie die vlak voor ons de weg oversteekt. Helaas was hij te snel voor ons om een camera te pakken. Jullie zullen het dus moeten doen met het verhaal. Wel heel bijzonder zo'n beer in het wild!




Na even rond gelopen te hebben bij Rising Sun, besluiten wij dus toch door te rijden naar Noorden (ongeveer 50 km vanaf de Canadese grens). De weg naar Many Glacier is duidelijk in een mindere conditie t.o.v. de "Going to the Sun Road', maar het levert ons wel de mooiste uitzichten tot nu toe.
Eenmaal aangekomen op de plaats van bestemming, snappen wij waarom het zo vaak aan ons aangeraden is. Het uitzicht over het meer is adembenemend en zeker wanneer het windstil is. De weerspiegeling van de omliggende bergen laat zich perfect vangen.



Het gebrek aan tijd en de lichte angst voor beren, zorgen ervoor dat wij geen hike gaan doen in deze prachtige omgeving. De reis naar het zuiden gaat dan toch beginnen. Wij laten de hoge bergen van Glacier en de Rocky Mountains achter ons om de "Great Plains" te doorkruisen. Wij hebben ruim 200 mijl voor de boeg, continu met de Rockies aan onze zijde, richting Helena.

Dit is de hoofdstad van Montana en heeft natuurlijk een bijbehorend Capitool. Daarnaast heeft het zelfs een historisch centrum (twee straatjes...) met stenen huizen! Hier zijn wij natuurlijk niet erg van onder de indruk als Europeanen... Het meeste indruk maakt toch wel de Kathedraal van Helena; natuurlijk genaamd St. Helena. En ook de eekhoorn was leuk om even naar te kijken ;)


 


Morgen en de aankomende dagen is het tijd voor ons volgende hoogtepunt: Yellowstone!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Keep the car running

Na Niagara on the Lake volgt er een lange reisdag naar Gananoque, waar we pas 's avonds arriveren. We verblijven hier in een oud Victoriaans landhuis, onze eerste Airbnb tijdens deze trip en dat bevalt meteen goed! De reden om Gananoque aan te doen is de ligging, het ligt namelijk middenin het 1000 Islands district . Dit district met zijn vele eilanden (meer dan 1000 zelfs!) is werkelijk prachtig. We rijden naar Ivy Lea om van daaruit een boottocht van een uur door het gebied te doen. De boottocht is echt adembenemend mooi. Het zonnetje schijnt waardoor het water een mooie blauwe kleur heeft en de eilandjes kun je pas echt goed zien als je er met een boot langs vaart. Hoogtepunt van de tocht is Boldt Castle ; een kasteel dat miljonair George Boldt liet bouwen voor zijn vrouw Louise. De tragiek van het verhaal is dat zij stierf nog voordat het kasteel af was en ze er dus nooit hebben gewoond. De bouw werd stop gezet en het kasteel raakte in verval. U

Oh Canada

Na maanden van plannen, dingen schrappen, weer opnieuw plannen, boeken, annuleren en herboeken was het zaterdag dan zover: onze grote reis kon beginnen! Na een goede vlucht met slechts een half uur vertraging en een relaxte majtie door de medicatie zetten we voet op Canadese bodem!   Het is toch altijd even wennen dat tijdsverschil. Je vertrekt om 12 uur 's middags om 8 uur later om 2 uur 's middags te landen. Onze interne klokjes waren dan ook flink van slag en het liefst zouden we meteen het bed induiken. Niet doen natuurlijk! Eerst dan maar Toronto verkennen. Het bleek al snel dat we in een leuke buurt zaten toen we met de taxi naar het hotel reden. Dus gelijk maar even rondgelopen om eerst wat te eten en daarna wat rond te kijken. Helaas hielden we dit niet al te lang vol en belandden we al om 19 uur op bed. Het gevolg was uiteraard dat we om 5 uur 's nachts klaarwakker waren. Gelukkig daarna weer in slaap gevallen en om 8 uur opgestaan.     Het voordeel va

Four stars out of five

Over onze laatste bestemming hebben we een tijd zitten twijfelen. We zouden eigenlijk naar Nusa Ceningan gaan, een klein bounty eilandje ten zuidoosten van Bali om echt nog het tropische gevoel mee te krijgen. Echter werd ook dit eilandje getroffen door de recente aardbevingen in Lombok en vertrouwen we er niet op om nu op een klein eiland te gaan zitten. Na veel wikken en wegen besluiten we pas in Ubud om als laatste bestemming Canggu te nemen. We horen hier goede verhalen over. We boeken 4 nachten omdat we ook geen zin meer hebben om steeds alles heen en weer te slepen. Onze chauffeur Komang, die ons eerder de omgeving van Ubud heeft laten zien, rijdt ons naar Canngu. Dit plaatsje gelegen aan zee ligt 1,5 uur ten zuiden van Ubud en ligt vlak bij de toeristische plaatsen Kuta en Denpasar. Zodra we er aan komen is het meteen duidelijk dat dit niet de ideale bestemming voor ons is. Het stadje bestaat uit 2 lange straten die naar zee lopen en langs deze straten zitten allemaal hippe re