Het is bijna een maand geleden dat we terug kwamen en ik blijf maar tegen dat laatste blog aanhikken want wat lijkt het alweer een eeuwigheid geleden! Het is echter zonde om de reis niet af te maken op ons blog dus hier komt ie dan: de allerlaatste!
Na onze overnachting in Mammoth Lakes, helemaal aan de andere kant van Yosemite, zijn we best wel verbaasd hoe mooi het hier eigenlijk is. Iedereen heeft het over die prachtige Tioga Pass en over hoe gaaf Death Valley is maar het stuk daartussen is ook heel bijzonder, en dat is precies waar we nu zitten.
Voordat we richting Death Valley rijden besluiten we nog de pas naar Mount Whitney te rijden, dit is de zilveren berg die we vanaf de Tioga Pass al zo mooi vonden. Helaas kan je niet heel erg ver naar boven rijden maar je hebt er wel een spectaculair uitzicht op de omgeving.
Aan de voet van Mount Whitney liggen de Alabama Hills, een plek die veel wegheeft van Goblin Valley. Het staat bekend vanwege de vele westerns die hier in de jaren '60 en '70 werden opgenomen.
Dan is het tijd voor Death Valley. Ik zag hier wel een beetje tegenop vanwege de ontzettende hitte (onder de 40 graden is het in principe niet) maar de foto's die ik van tevoren had gezien beloofde veel goeds dus dit park mocht niet overgeslagen worden. En gelukkig maar want dit blijkt weer een van de onverwachte hoogtepunten te zijn, wat een bizar mooi park! Je verwacht dat het woestijnachtig en dor is maar bizar genoeg blijkt dit juist het meest kleurrijke park te zijn waar we komen!
Onze eerste stop is bij de Sanddunes. We zijn slechts een paar minuten buiten de auto want de hitte is inderdaad verzengend.
In de verte zie je de lucht flink betrekken. Even later breekt inderdaad de regen uit, iets wat niet vaak voorkomt in Death Valley. We trekken richting Furnace Creek waar we overnachten en gaan de volgende dag op tijd op pad om de rest van het park te verkennen.
De eerste stop van de dag is Artist's Drive met als stop Artist's Pallete. De naam begrijp je meteen wanneer je er stopt, hier zijn alle kleuren van de regenboog te vinden in de rotsen, bizar!
We rijden door naar de Devil's Golfcourse. Een bijzonder natuurfenomeen waarbij kilometerslang bedekt zijn met allemaal kleine stenen. Alleen de duivel kan hier golf spelen dus ;)
Inmiddels is de temperatuur hoger dan we tot nu toe hebben meegemaakt, de teller staat nu ruim boven de 100 Fahrenheit (rond de 40 graden). Wanneer we aankomen in Badwater wordt het ons duidelijk hoe ontzettend heet dat is. Dit laagste punt op het westelijk halfrond is 85 meter onder zeeniveau en je bent binnen 5 minuten oververhit. Ik heb vaker 40 graden meegemaakt maar niet op deze manier, het voelt alsof je schoenen onder je vandaag smelten! Maar het is zeker de moeite waard om (even) te bezoeken.
De volgende stop is Zabraskie Point waar Guy een wijze les leert. Het is echt niet te doen om hier zonder pet rond te lopen waardoor hij binnen 5 minuten bijna oververhit raakt. Gelukkig hebben we de airco in de auto en de koelbox met ijskoud water anders zou het echt niet te doen zijn. Ook dit punt is weer prachtig vanwege alle bizarre vormen in de goudachtige bergen.
We hebben nog een stop op de planning voordat we Death Valley verlaten: Dante's View. Vanaf dit uitzichtpunt heb je een mooi overzicht over Badwater en Devil's Golf Course. Mooi om uit te kijken over punten waar we net zelf geweest zijn.
Helemaal vol van dit fantastische park rijden we door naar Vegas vanwaar we de volgende dag weer huiswaarts gaan. We kunnen er niet over uit dat deze fantastische reis alweer ten einde loopt en we nemen ons voor om alles uit onze laatste avond Vegas te halen.
Eerst hangen we nog even lekker aan het zwembad van het MGM Grand waarna we naar het oude Vegas gaan om dat te verkennen. Freemont Street was een aantal jaren flink verpauperd maar door de komst van de Freemont Street Experience, een enorme lichtshow boven de straat, kreeg het gebied weer een nieuwe impuls. We willen de show graag zien maar als we net na twaalven aankomen krijgen we net de laatste seconden te zien. Ons wordt verteld dat de laatste show om 1 uur 's nachts is dus we lopen een beetje over de oude straat om de sfeer te proeven. Als het na 1 uur duidelijk wordt dat de show niet meer terugkomt duiken we een casino in om ons geluk te beproeven. Dit keer hebben we pech want we verliezen onze hele inzet maar we hebben wel een fantastische avond met verschillende Amerikanen die daar aan het gokken zijn.
Het idee om er alles uit te halen komt ook helemaal goed: we rollen om half 5 ons bed in terwijl de wekker om 6 uur alweer gaat. En dan is het echt afgelopen. We vliegen naar Houston vanwaar we een vlucht naar Amsterdam hebben.
Ik kan eigenlijk niet in woorden vatten hoe ontzettend vet deze reis was. Het heeft eigenlijk alleen maar hoogtepunten. Een ding weet ik zeker: we zijn nog lang niet klaar met de VS en komen hier zeker terug!
Na onze overnachting in Mammoth Lakes, helemaal aan de andere kant van Yosemite, zijn we best wel verbaasd hoe mooi het hier eigenlijk is. Iedereen heeft het over die prachtige Tioga Pass en over hoe gaaf Death Valley is maar het stuk daartussen is ook heel bijzonder, en dat is precies waar we nu zitten.
Voordat we richting Death Valley rijden besluiten we nog de pas naar Mount Whitney te rijden, dit is de zilveren berg die we vanaf de Tioga Pass al zo mooi vonden. Helaas kan je niet heel erg ver naar boven rijden maar je hebt er wel een spectaculair uitzicht op de omgeving.
Aan de voet van Mount Whitney liggen de Alabama Hills, een plek die veel wegheeft van Goblin Valley. Het staat bekend vanwege de vele westerns die hier in de jaren '60 en '70 werden opgenomen.
Dan is het tijd voor Death Valley. Ik zag hier wel een beetje tegenop vanwege de ontzettende hitte (onder de 40 graden is het in principe niet) maar de foto's die ik van tevoren had gezien beloofde veel goeds dus dit park mocht niet overgeslagen worden. En gelukkig maar want dit blijkt weer een van de onverwachte hoogtepunten te zijn, wat een bizar mooi park! Je verwacht dat het woestijnachtig en dor is maar bizar genoeg blijkt dit juist het meest kleurrijke park te zijn waar we komen!
Onze eerste stop is bij de Sanddunes. We zijn slechts een paar minuten buiten de auto want de hitte is inderdaad verzengend.
In de verte zie je de lucht flink betrekken. Even later breekt inderdaad de regen uit, iets wat niet vaak voorkomt in Death Valley. We trekken richting Furnace Creek waar we overnachten en gaan de volgende dag op tijd op pad om de rest van het park te verkennen.
De eerste stop van de dag is Artist's Drive met als stop Artist's Pallete. De naam begrijp je meteen wanneer je er stopt, hier zijn alle kleuren van de regenboog te vinden in de rotsen, bizar!
We rijden door naar de Devil's Golfcourse. Een bijzonder natuurfenomeen waarbij kilometerslang bedekt zijn met allemaal kleine stenen. Alleen de duivel kan hier golf spelen dus ;)
Inmiddels is de temperatuur hoger dan we tot nu toe hebben meegemaakt, de teller staat nu ruim boven de 100 Fahrenheit (rond de 40 graden). Wanneer we aankomen in Badwater wordt het ons duidelijk hoe ontzettend heet dat is. Dit laagste punt op het westelijk halfrond is 85 meter onder zeeniveau en je bent binnen 5 minuten oververhit. Ik heb vaker 40 graden meegemaakt maar niet op deze manier, het voelt alsof je schoenen onder je vandaag smelten! Maar het is zeker de moeite waard om (even) te bezoeken.
De volgende stop is Zabraskie Point waar Guy een wijze les leert. Het is echt niet te doen om hier zonder pet rond te lopen waardoor hij binnen 5 minuten bijna oververhit raakt. Gelukkig hebben we de airco in de auto en de koelbox met ijskoud water anders zou het echt niet te doen zijn. Ook dit punt is weer prachtig vanwege alle bizarre vormen in de goudachtige bergen.
We hebben nog een stop op de planning voordat we Death Valley verlaten: Dante's View. Vanaf dit uitzichtpunt heb je een mooi overzicht over Badwater en Devil's Golf Course. Mooi om uit te kijken over punten waar we net zelf geweest zijn.
Helemaal vol van dit fantastische park rijden we door naar Vegas vanwaar we de volgende dag weer huiswaarts gaan. We kunnen er niet over uit dat deze fantastische reis alweer ten einde loopt en we nemen ons voor om alles uit onze laatste avond Vegas te halen.
Eerst hangen we nog even lekker aan het zwembad van het MGM Grand waarna we naar het oude Vegas gaan om dat te verkennen. Freemont Street was een aantal jaren flink verpauperd maar door de komst van de Freemont Street Experience, een enorme lichtshow boven de straat, kreeg het gebied weer een nieuwe impuls. We willen de show graag zien maar als we net na twaalven aankomen krijgen we net de laatste seconden te zien. Ons wordt verteld dat de laatste show om 1 uur 's nachts is dus we lopen een beetje over de oude straat om de sfeer te proeven. Als het na 1 uur duidelijk wordt dat de show niet meer terugkomt duiken we een casino in om ons geluk te beproeven. Dit keer hebben we pech want we verliezen onze hele inzet maar we hebben wel een fantastische avond met verschillende Amerikanen die daar aan het gokken zijn.
Het idee om er alles uit te halen komt ook helemaal goed: we rollen om half 5 ons bed in terwijl de wekker om 6 uur alweer gaat. En dan is het echt afgelopen. We vliegen naar Houston vanwaar we een vlucht naar Amsterdam hebben.
Ik kan eigenlijk niet in woorden vatten hoe ontzettend vet deze reis was. Het heeft eigenlijk alleen maar hoogtepunten. Een ding weet ik zeker: we zijn nog lang niet klaar met de VS en komen hier zeker terug!
 |
| Bye bye America! |
Reacties
Een reactie posten